حسابداري منابع آبي با هدف توسعه پايدار

آب شيرين از مهم ترين منابع طبيعي مورد نياز جوامع براي تامين نيازهاي بيولوژيكي و صنعتي است. در دهه هاي اخير، استفاده و بهره برداري بي رويه و نادرست از منابع آبي جهان، چرخه طبيعي آب را مختل كرده و موجب شده است تا نسل آتي بشريت با كمبود منابع آبي روبرو باشد و اينجاست كه مفهوم توسعه پايدار منابع آبي اهميت مي يابد. پايداري در حوزه آبي تبيين گر اين موضوع است كه منابع آبي بايد به گونه اي توسط نسل جاري به مصرف برسند كه نيازهاي نسل هاي آتي ناديده گرفته نشود. بنابراين لازم است تا راهكارهايي به منظور محافظت از منابع آبي صورت پذيرد تا نسل هاي آتي نيز امكان دسترسي به منابع آبي كافي و با كيفيت را داشته باشند. كشور عزيزمان ايران نيز از اين امر مستثني نيست و با توجه به كمبود منابع آبي، لازم است تا اقداماتي در قالب محافظت و مديريت منابع آبي صورت پذيرد، كه اين امر مستلزم شناخت دقيق منابع و دارايي هاي آبي است. مطالعه حاضر از طريق مروري بر ادبيات در حوزه هاي مرتبط با منابع آبي، نياز مبرم به شناخت روش هاي حسابداري آبي و محافظت و مديريت منابع آبي را براي دستيابي به توسعه پايدار منابع آبي نشان مي دهد.