چالش‌هاي توسعه پايدار و عدالت زيست محيطي در هزاره سوم

با افزايش جمعيت جهان در هزاره سوم و محدوديت منابع طبيعي در عمل شكاف بزرگي ميان توسعه پايدار و عدالت زيست محيطي مشاهده مي‌شود كه مهمترين قرباني اين تعارض، محيط زيست، طبيعت، منابع طبيعي و حقوق نسل‌هاي كنوني و آينده است. در عين حال با مديريت منابع و استفاده از انرژي‌هاي پاك و قابل تجديد و كاهش انتشار گازهاي گلخانه مي توان به اين وضعيت پايان داد و همين‌طور با اجراي اصول علمي مربوط به تنظيم جمعيت اين مصائب كاهش خواهد يافت. مهمترين مساله مورد مطالعه در اين تحقيق تلاش براي احياء پروسه توسعه پايدار و عدالت زيست محيطي در يك بستر مناسب است و هدف از انجام اين تحقيق آن است كه با چالش‌هاي پيش‌روي تحقق توسعه پايدار و عدالت زيست محيطي در هزاره سوم آشنا شده و درصدد مرتفع كردن اين چالش‌ها در اسرع وقت باشيم. بنابراين روش تحقيق در اين پژوهش توصيفي- تحليلي بوده و يافته‌هاي تحقيق ثابت مي‌كند كه انسان عصر كنوني در تلاش براي داشتن رفاه بيشتر بدون احساس مسئوليت نسبت به آينده آن چنان از منابع طبيعي استفاده مي‌كند كه گويا قرار است كه قرن 21 آخرين قرني باشد كه جهان شاهد حيات بشريت خواهد بود. از سوي ديگر نتايج تحقيق ثابت مي‌كند كه با لحاظ انواع اسناد بين‌المللي زيست محيطي و توجه به موازين حقوق بشر بويژه نسل سوم حقوق بشر كه شامل حق بر محيط زيست سالم است و همين‌طور استفاده از تجربيات موفق كشورها و سازمان‌هاي بين‌المللي فعال در زمينه محيط زيست بايستي به نحوي از محيط زيست بهره‌برداري نمود كه علاوه بر پايداري محيط زيست بتوان به توسعه پايدار و عدالت زيست محيطي براي نسل‌هاي كنوني و آينده دست يافت و زندگي را براي همه موجودات زيست كره زمين خوشايند نمود.