بررسي مولفه هاي تاثيرگذار در بازي پذيري محيط پارك هاي شهري با رويكرد روانشناسي نور و رنگ(نمونه موردي: پارك هاي غدير و آبشار شهر اصفهان)

بازي پذيري از ويژگي هاي متمايز كننده محيط است كه در آن با رجوع به مفهوم كودكي كردن، يادگيري را كسب تجربه از جنبه هاي گوناگون محيط تعريف مي كند. در اين رويكرد بازي پذيري، ابزاري براي برقراري ارتباط با محيط است. در راستاي توجه به كودكان در فضاهاي شهري، بازي پذيري پارك هاي شهري به عنوان يك نياز براي اين گروه شناخته شده است. اين پژوهش از نظر هدف كاربردي و از نظر روش پژوهش كمي-كيفي است، ابزار مورد استفاده در پژوهش در گام نخست مطالعات كتابخانه اي و در گام هاي بعدي برداشت ميداني و پرسشنامه است. در نخستين مرحله مولفه هاي برآمده از مباني پژوهش در سه دسته مولفه محيطي، مولفه تعلق پذيري و مولفه دسترسي پذيري گردآوري شده اند. در ادامه هر يك از اين مولفه شامل تعدادي شاخص مرتبط بوده اندكه در 48 پرسشنامه توسط افراد مراجعه كننده به دو پارك غدير و آبشار مورد سوال قرار گرفته اند. نتايج برآمده از پرسشنامه به كمك نرم افزار Choice Expert مورد تحليل و مقايسه زوجي قرار گرفته است. نتايج حاكي از آن است كه در دسته مولفه محيطي، شاخص هاي نور پردازي و وجود دسترسي پياده و حمل و نقل عمومي بالاترين امتياز را به دست آورده است؛ در دسته تعلق پذيري شاخص هاي امنيت وكاربري هاي جاذب جمعيت بالاترين امتياز را كسب كرده اند و در نهايت در مولفه دسترسي پذيري شاخص هاي نورپردازي و امنيت بالاترين امتياز را از آن خودكرده اند.