عوامل موثر بر شكل‌گيري فضاهاي جمعي در محله‌هاي با پيشينۀ روستايي تهران نمونۀ موردي: محله چيذر

فرصت‌هاي كسب تجارب اجتماعي براي مردم، با قرارگاه‌هاي رفتاري مناسب در فضاهاي عمومي تامين مي‌شود. هدف اين پژوهش بررسي معيارهاي تاثيرگذار بر شكل‌گيري فضاهاي عمومي در مقياس محلي، در شرايط جديد محله‌هاي شهري با پيشينۀ روستايي است. با توجه به گسست‌هاي اجتماعي- فضايي در جريان توسعۀ ساختارهاي كالبدي، اين پرسش مطرح است كه چه عواملي در ايجاد و تقويت حيات اجتماعي، همبستگي جمعي و سرزندگي اجتماع محلي اين گونه از محله‌ها تاثير دارد و اين عوامل در قالب چه فضايي و با چه ويژگي هايي شكل مي‌گيرند. به منظور پاسخگويي به اين پرسش، پس از بررسي پيشينه موضوع، مولفه هاي موثر شناسايي و در قالب مدلي پيشنهادي از ويژگي‌هاي فضاهاي جمعي تدوين و براي آزمون آن محيط محلۀ چيذر به عنوان نمونۀ موردي انتخاب شد. اطلاعات مورد نظر از طريق تكميل پرسشنامه و ترسيم نقشه هاي شناختي از قرارگاه هاي رفتاري و مشاهده ميداني رفتارهاي جمعي، گردآوري و براي تحليل و ارزيابي اطلاعات از روش AHP استفاده شد. تحليل نتايج نشان داد كه معيارهاي تدوين شده بيشترين تطابق را با امامزاده علي‌اكبر و فضاهاي اطراف آن دارند. ‌درنتيجه به نظر مي‌رسد، فضاهاي جمعي محله‌هاي با پيشينۀ روستايي، مي‌توانند در وضعيت جديد، با حفظ قرارگاه‌هاي رفتاري و اجتماع‌پذيري، تعاملات اجتماعي در مقياس محلي را تامين نمايند.