بررسي نقش سازگاري فضا در ارتقا كارايي عملكردي مدارس نمونه موردي (مدرسه مروي ،البرز ،فيروز بهرام)

مدرسه يكي از مهمترين بناهاي عمومي از ساختمان هاي درون شهري است. مدرسه جايي است كه نسل ها در آن رشد مي كنند و شكل ميگيرند، مدرسه به مثابه يك كالبد معماري حاوي ارزشهاست. در واقع آنچه طراح در لحظه آفرينش در آن گنجانده باشد، از سطح و ديوارهاي آن تشعشع كرده و به كساني كه در آن فضا قرار ميگيرند، انتقال مي يابد.سازگاري فضا در قالب چهار شاخص؛نظارت فضايي،سلسله مراتب انواع حوزه هاي نفوذ،كيفيت همسايگي فعاليتها،بررسي مفهوم تمايز عملكردي فضاها مورد سنجش قرار گرفته وتاثير هركدام از شاخص هاي مذكور بركارايي عملكردي مدارس بررسي شده است. روش پژوهش، روش تركيبي است و جهت تحليل كارايي عملكردي،پس از ترسيم نمودارهاي توجيهي با استفاده از نرم افزار دپث مپ مورد بررسي قرارگرفته است كارايي عملكردي يك محيط به كاركرد مناسب آن در پاسخ گويي به نياز هاي مختلف كاربران و استفاده كنندگان از آن اتلاق مي شود.بر اساس عوامل مختلف مي توانند تاثيراتي متفاوتي را در ارتباط با پيكره بندي يك فضا در يك الگوي فضايي اعمال كنند؛ به عنوان مثال، افزايش عمق فضايي، باعث كاهش يكپارچگي فضايي ودر نتيجه جدا افتادگي فضايي مي شود.حال، چنانچه اين موضوع در ارتباط با يك مدرسه مطرح باشد، با توجه به كاركرد فضا و الگوهاي فعاليتي كه در آن جاري است، باعث كاهش عملكرد مطلوب و كارايي عملكردي آن در پيكره بندي فضايي مي شود.