طراحي فضاهاي شهري پايدار بر اساس شاخص هاي كليدي تاب آوري مكاني-فضايي شهري (مطالعه موردي: محله مصلي)

از آنجا كه شهرها تأثيرات قابل توجهي بر محيط زيست دارند، ارتقاء تاب آوري در آنها حائز اهميت است تاب آوري شهري را ميتوان از يك سو به مثابه ي يك استراتژي مهم در جهت تقويت ظرفيت جوامع و شهرها و از سويي ديگر به عنوان عاملي كليدي در جهت تحقق پايداري شهري مطرح كرد. از طرفي وجود فضاهاي شهري، ضرورتي اساسي در برنامه هاي توسعه شهري دارند و عدم وجود فضاهاي شهري تاب آور در برابر آشفتگي هاي اقتصادي، اجتماعي و اكولوژيكي مطابق با شاخص هاي تاب آوري، ميتواند بر تعدد و شدت اين اثرات بيفزايد. از آنجا كه طراحي شهري، رشته اي با امكان مداخله ي مستقيم بر محيط انسان ساخت است، ميتواند در جهت بهبود ابعاد كيفي محيط زندگي و تحقق اين ابعاد و در نهايت افزايش تاب آوري شهري نقش موثري ايفا كند. هدف پژوهش حاضر شناسايي ابعاد تاب آوري شهري و به دنبال آن طراحي فضاهاي شهري پايدار در محله مسجد مصلي واقع در منطقه ۶ شهر اصفهان مي باشد.بي توجهي به قسمت اعظمي از زمين هاي اين محله، امكان بروز بحرانهاي طبيعي، اقتصادي و اجتماعي را افزايش داده است و اين آشفتگي ها موانعي موثر در جهت رسيدن به امر پايداري و تاب آوري شهري خواهند بود. بنابراين به منظور تحقق اين اهداف ابتدا به بررسي شاخص هاي كليدي تاب آوري، مي پردازيم. جهت تحليل نقش و تاثير فضاهاي عمومي پايدار بر ميزان تاب آوري محله مسجد مصلي در قالب پژوهشي كاربردي ، از روش توصيفي-پيمايشي و همچنين روش هاي تحليلي استفاده شده است.