نقش و جايگاه واقعيت مجازي در فرآيند آموزش معماري

فناوري در حال تحول و تكامل دائمي است و به‌طور قابل‌توجهي بر نحوه رفتار و عملكرد جوامع و همچنين بر روند آموزش و يادگيري تأثير مي‌گذارد. رسانه‌هاي فيزيكي و آنالوگ يادگيري مانند نقاشي‌هاي دستي و ماكت‌ها در رشته معماري به‌سرعت با داده‌هاي مجازي و نقشه‌ها و اطلاعات توليدشده توسط كامپيوتر جايگزين شده‌اند. به منظور تجسم فضايي سازي معماري علاوه بر توسعه درك فضا و اجزاي آن، نياز به آشنايي و استفاده از فناوري‌هاي به كمك تلفن همراه، روش‌هاي تعاملي و واقعيت مجازي ضروري به نظر مي‌رسد. واقعيت مجازي يك دنياي مصنوعي سه‌بعدي تعاملي است كه به‌طور گسترده در آموزش معماري گسترش‌يافته است و به كاربران اجازه مي‌دهد در دنياي ديجيتال يا شبيه‌سازي پروژه ساخته نشده غوطه ورشوند و توهم واقعيت را برايشان ايجاد مي‌كند و اين پتانسيل را دارد تا به‌راحتي به دانشجويان معماري و معماران در كنترل طرح‌ها و خروجي‌هايشان ازجمله تحليل، مطالعه، مديريت، تجسم و ارزيابي كل فرآيند طراحي، كمك كند. به همين منظور، اين مقاله به مطالعه و جمع‌آوري اطلاعات در حوزه‌ي نقش و جايگاه واقعيت مجازي در فرآيند آموزش معماري مي‌پردازد و به اين نتيجه مي‌رسد كه واقعيت مجازي يك ابزار آموزشي مؤثر براي مسائل بسيار پيچيده يا مفهومي است كه نياز به تجسم و درك فضايي دارند و كاربردهاي گسترده‌اي در طراحي معماري، ساخت‌وساز، نقشه‌برداري و تحليل و طراحي سازه‌ها دارد. همچنين با درگير كردن تجربه فضايي دانشجو، فرآيند ياددهي يادگيري را غني كرده و با تعامل بين شركت‌كنندگان و محيط پيش‌بيني‌شده، منجر به تصميم‌گيري مي‌شود.