طرح مرمت و بررسي كاشي كاري و استفاده از نقوش هندسي و اسليمي در سر در شرقي مسجد آقانور اصفهان

هنر كاشي كاري در تاريخ ايران مسير پر فراز و نشيبي را طي كرده است . از نخستين آثار شناخته شده همچون آجرهاي لعاب دار دردوره ي هخامنشيان تا موزائيك هاي كف كاخ بيشاپور در استان فارس ،همه به هم مرتبط و پيش زمينه اي بودند،تا به طرح و نقش و فن امروزي دست يابيم.در دوره ي صفوي ،با دور شدن از ظهور اسلام و كم رنگ شدن قوانين آن در طراحي وهمچنين با تاثيرات هنر و معماري غرب در كاشي كاران ايراني،تغييراتي در طرح و نقش هاي كاشي كاري به وجود آمد.همچنين با به كار بردن فن هاي جديد هفت رنگ(پلي كروماتيك)سرعت توليد كاشي كاري نيز افزايش يافت و طرح كاشي ها نيز به تبع آن متنوع تر و در نتيجه متفاوت تر شد. مقاله پيش رو به بررسي مفاهيم در راستاي به كارگيري كاشي كاري و استفاده از نقوش هندسي و اسليمي در تزئينات مساجد، بخصوص ورودي شرقي مسجد آقانور واقع در محله دردشت اصفهان با رويكرد بن مايه هاي هنر كاشي كاري دوران صفويه،به روش مطالعه ي كتابخانه اي،فيش برداري و ميداني پرداخته است.از مهم ترين نتايج اين پژوهش اهميت نقش تزئينات در در مساجد است و حاصل شدن زيبايي كه با به كار گرفتن انواع كاشي كاري كه در كنار يكديگر در ورودي شرقي مسجد آقانور قرار گرفته اند است .دستاورد هاي حاصل از اين پژوهش ميتواند به ارتقاي كالبدي استفاده از تزئينات در مساجد معاصر كمك كند.