بررسي نور و رنگ در معماري ايراني،مطالعه موردي مسجد شيخ لطف الله

از قرن ها پيش دانسته شده بود كه رنگ ميتواند تأثير فوق العاده هاي بر احساسات، هماهنگي درون و حتي سلامتي داشته باشد. عنصر رنگ مقوله اي است كه در زمينه هاي مختلف، بروي آن مطالعه شده و كاربرد هاي رنگي تا حدودي در زمان ها و بافت هاي مختلف مشخص گرديده است. از ميان آفرينش هاي انسان، معماري كامل ترين و جامع ترين هنر است . معماري نمايش دهنده گوناگوني ابزارها و تعدد حالات رسيدن به وحدت است. معماري ايران هميشه داراي معنا بوده، چرا كه در ايران بعلت درخشندگي شديد اشعه آفتاب در اكثر پهنه اين سرزمين و شفافيت هوا در مناطق مرتفع و تجزيه نور و نياز به زيستن به فضاهاي روشن به عنوان جزئي از زندگي ايرانيان در سراسر تاريخ بوده. نور سمبل وجودي و يك حضور روحاني در سختي ماده نفوذ كرده و آن را تبديل به يك صورت شريف و زيبا و شايسته كه محل استقرار روان انساني باشد كه جوهر او نيز ريشه در عالم نور دارد، عالمي كه جز عالم روح نيست و در كل حضور نور به شيوه هوشمندانه اي در جهت انتقال مفاهيم معنوي در ايران استفاده شده است. با توجه به اينكه رنگ و نور از جمله مهمترين و موثرترين ابعاد دخيل در معماري سنتي ايران به شمار مي آيد، در تحقيق پيش رو، به بررسي و شناخت هرچه بيشتر مفاهيمي همچون نور، رنگ، فضا و معماري ايران پرداخته شده، كه در اين روند مسجد شيخ لطف الله نيز جهت تكميل مطالعات به عنوان نمونه موردي انتخاب گشته.