آينده‌نگاري شهري مبتني بر مؤلفه‌هاي انسان محور

امروزه آينده‌نگاري به عنوان يك ابزار براي بالابردن نوآوري و هشدار اوليه درباره تهديدهاي بالقوه، رويكردي مشاركتي براي ايجاد شناخت و بينش‌هاي مشترك بلندمدت و جهت‌گيري سازماني آينده و چالش‌هاي اجتماعي را پوشش مي‌دهد. بنابراين در زمان حاضر، ارتقاي كيفيت محيط شهري براي انسان‌ها و تبديل شهرها به شهرهاي انسان محور كه به نيازهاي انسان در محيط شهري توجه مي‌كند، مهم‌ترين هنجار ذهني طراحان و برنامه‌ريزان در برخورد با فضاي شهري مي‌باشد. هدف از انجام اين مقاله، بررسي آينده نگاري شهري بر مبناي مؤلفه‌هاي انسان محور مي‌باشد. از اين رو سؤال تحقيق اين‌گونه مطرح شده است كه چگونه مي‌توان بر مبناي مؤلفه‌هاي انسان محور، به آينده‌نگاري شهري دست يافت؟ روش تحقيق مورد استفاده، روش توصيفي مي‌باشد كه با بهره‌گيري از مطالعات كتابخانه‌اي، نسبت به آينده‌نگاري شهري شناخت لازم حاصل شده و مؤلفه‌هاي يك شهر انسان محور مورد بررسي قرار گرفته است. نتايج حاصل از پژوهش نشان مي‌دهد كه شهرهاي فعلي داراي مشكلات فراواني مي‌باشند و مسائلي چون افزايش جمعيت، عدم توجه به محيط زيست، خودرومحور بودن فضاهاي شهري و...، منجر به كاهش كيفيت زندگي در شهرها و ناديده گرفته شدن مردم شهر كه مهم‌ترين جايگاه را در فضاهاي شهري دارند، شده است. از اين رو، براي طراحي و برنامه‌ريزي شهري، در ابتداي امر بايد نسبت به وضعيت مردم شهر و نيازهاي آن‌ها شناخت لازم ايجاد شود و با مشاركت مردم و توجه به مؤلفه‌هاي انسان محور، آينده نگاري شهري شكل گيرد.