تحريك همزمان FSH و HCG نرخ بارداري باليني را در IUI براي ناباروري غيرقابل توضيح افزايش مي دهد: يك كارآزمايي تصادفي كنترل شده

مقدمه: عليرغم پيشرفت در فناوري كمك باروري (ART)، نسبت ناباروري بدون دليل در بين زوجين نابارور 30 درصد است. اين مطالعه با هدف بررسي نسبت هاي بارداري در زنان مبتلا به ناباروري غيرقابل توضيح اوليه كه هورمون محرك فوليكول (FSH) همراه با محرك گنادوتروپين جفتي انساني (hCG) در مقايسه با زناني كه فقط محرك hCG دريافت كردند، انجام شد. روش كار: در اين كارآزمايي باليني تصادفي‌سازي شده، زنان واجد شرايط تلقيح داخل رحمي (IUI) در فاصله زماني 11 فروردين 1391 تا 11 فروردين 1392 در مركز آموزشي الزهرا مورد بررسي قرار گرفتند. براي اين منظور، در مجموع 130 زن ابتدا غربالگري شدند و سپس 50 نفر بر اساس معيارهاي ورود از پيش تعريف شده از مطالعه حذف شدند. بنابراين جامعه آماري نهايي شامل 80 زن واجد شرايط با ناباروري بدون دليل اوليه بود كه به طور تصادفي در دو گروه مداخله (40 نفر) و كنترل (40 نفر) قرار گرفتند. بيماران گروه مداخله دو آمپول (75 IU) FSH به اضافه دو آمپول hCG (5000 IU) دريافت كردند، در حالي كه بيماران گروه كنترل فقط hCG دريافت كردند. هر دو گروه 34-36 ساعت پس از شروع hCG تحت عمل IUI قرار گرفتند. ميزان حاملگي بيوشيميايي و باليني به عنوان پيامدهاي اوليه ارزيابي شد. يافته‌ها: تفاوت معني‌داري بين ويژگي‌هاي پايه و باليني از جمله ضخامت آندومتر و تعداد فوليكول‌ها قبل از مداخله مشاهده نشد (05/0P ). با اين حال، ميزان بارداري باليني در گروه دوگانه FSH و hCG (40.0٪، 16/40) بيشتر از گروه hCG (20.0٪، 8/40) بود (0.048 = P). ميزان حاملگي شيميايي براي گروه هاي hCG و دوگانه FSH و hCG به ترتيب 32.5% (13/40) و 37.5% (15/40) بود. بين حاملگي بيوشيميايي و تعداد كيسه هاي حاملگي رابطه معني داري مشاهده نشد (05/0P ). نتيجه‌گيري: تجويز دوگانه FSH و hCG براي تخمك‌گذاري در مقايسه با تزريق hCG به تنهايي، بارداري باليني را بهبود بخشيد. ميزان بارداري بيوشيميايي و تولد زنده و همچنين تعداد كيسه هاي حاملگي به طور قابل توجهي بهبود نيافت.