نقش و عملكرد سلول هاي T تنظيمي (Tregs) در حاملگي نرمال و پره اكلامپسي

مقدمه: پره اكلامپسي (PE)، به عنوان يك سندرم خاص بارداري، يكي از علل اصلي مرگ و مير مادران و جنين ها در سراسر جهان تبديل شده است و به عنوان يك عامل خطر اصلي براي زايمان زودرس شناخته مي شود. PE معمولاً با فشار خون بالا، پروتئينوري قابل توجه و پاسخ التهابي سيستميك بيش از حد مادر مشخص مي شود. نتايج تعداد زيادي از مطالعات نشان مي دهد كه سلول‌هاي T تنظيمي (يك زيرمجموعه سلول‌هاي T كوچك، اما قابل توجه تنظيم‌كننده سيستم ايمني از لنفوسيت‌هاي خون محيطي انسان) نقش‌هاي محوري در بارداري دارند. سلول هاي T تنظيمي (Tregs) با پروفايل هاي رونويسي و سايتوكين منحصر به فرد در بافت هاي مختلف محيطي وجود دارند كه به عنوان واسطه بين سيستم ايمني ذاتي و آداپتيو عمل مي كنند. شيفت سايتوكين هاي نوع دو كه براي بارداري نرمال لازم مي باشد در بيماران پره اكلامپسي اتفاق نمي افتد، در اين بيماران سايتوكاين نوع يك غالب مي باشد. در اين مطالعه، تعداد، فنوتيپ، تغييرات و فعاليت عملكردي سلول‌هاي T تنظيمي در طول بارداري طبيعي و پره اكلامپسي بررسي گرديد. روش كار: در ا ين مطالعه از پايگاه اطلاعاتي Medline-PubMed و Embase براي انتشارات مربوط به نقش سيستم ايمني به ويژه لنفوسيت هاي T تنظيمي در بارداري جستجو شدند. داده ها از انتشارات موجود استخراج و استفاده گرديد. همچنين بيشتر داده ها براي كارآزمايي هاي مطالعات خارجي بودند. يافته ها: سلول هاي Tregs اينترلوكين-4 (IL-4) و اينترفرون- (IFN-γ) γ ترشح مي كنند كه تعادل بين پاسخ هاي نوع 1 T helper (Th1) و نوع 2 T helper (Th2) را تنظيم كند. در طول بارداري نرمال، ايمني مادر توليد سايتوكين نوع دو را افزايش مي دهد اما در بيماران پره اكلامپسي سيتوكين‌هاي نوع يك كه مي‌تواند براي جنين در حال رشد مضر باشد، افزايش مي يابد. نتيجه گيري: در طول بارداري نرمال بايد جمعيت سلول هاي Tregs تحت تاثير هورمون هاي جنسي زنانه افزايش ميابد در نتيجه توليد سايتوكاين هاي نوع يك كه براي جنين مضر مي باشدكاهش يابد.