افزايش پروژسترون به تخمك بالغ با نرخ جنين با كيفيت پايين تر در پروتكل هاي آنتاگونيست GnRH مرتبط است

مقدمه: آيا افزايش پروژسترون (PE) در روز ماشه و پروژسترون به شاخص تخمك بالغ (PMOI) بر كيفيت جنين و شانس تولد زنده تأثير مي گذارد؟ گزارش شده است كه افزايش پروژسترون به طور قابل توجهي ميزان بارداري و لانه گزيني را كاهش مي دهد. مكانيسم اصلي اين اثر نامطلوب عمدتاً مربوط به ناهمزماني بين آندومتر و جنين است. بسياري از مطالعات قبلي نتوانسته اند تأثير قابل توجهي از پلي اتيلن را بر كيفيت جنين و موفقيت چرخه انتقال جنين منجمد-ذوب شده بعدي (FET) نشان دهند. روش كار: يك مطالعه كوهورت تك مركزي انجام شد. تمام چرخه هاي FET انجام شده در يك مركز ناباروري برسي شدند. در مجموع 44 بيمار كه PE ( 1.5 نانوگرم در ميلي ليتر( داشتند و 134 بيمار كه PE نداشتند مورد بررسي قرار گرفتند. گروه مورد مطالعه شامل بيماراني بود كه PE ( 1.5 نانوگرم در ميلي ليتر( در طول چرخه COS تازه داشتند و گروه كنترل شامل بيماراني بود كه PE نداشتند. علاوه بر اثر PE بر نتيجه چرخه FET بعدي، ارتباط بين PMOI و كيفيت جنين مورد ارزيابي قرار گرفت. سطح آستانه براي تعريف افزايش (PMOI 0.12 ng/ml) به عنوان سطح متوسط كل گروه مطالعه محاسبه شد . نتايج : ميانگين سني گروه هاي مورد مطالعه و كنترل به ترتيب 4 / 5 ± 4 / 30 سال و 6 / 5 ± 1 / 31 سال بود ) 413 / 0 = P(. اگرچه تعداد اووسيت هاي جمع آوري شده و تخمك هاي MII در بيماران مبتلا به PE به طور قابل توجهي بيشتر بود، تعداد كل جنين هاي منجمد بين گروه ها مشابه بود. تفاوت معني داري در مورد معيارهاي پيامد از جمله نرخ تولد زنده در چرخه FET بعدي بين شركت كنندگان با و بدون PE وجود نداشت )به ترتيب 27.3 ٪ در مقابل 23.9 ؛٪ P = 0.652 (. ميزان جنين هاي با كيفيت بالا بين شركت كنندگان با و بدون PE مشابه بود )به ترتيب 43 ٪ در مقابل 52 ؛٪ P = 0.370 (. با اين حال، نرخ جنينهاي با كيفيت بالا در چرخههايي با PMOI 0.12 نانوگرم در ميليليتر نسبت به چرخه هاي PMOI 0.12 نانوگرم در ميليليتر )به ترتيب 42 درصد در مقابل 56 درصد؛ 027 / 0 =P ( كمتر بود. نتيجه گيري: نرخ جنين با كيفيت بالا با افزايش PMOI كاهش مي يابد، اما هيچ ارتباطي با سطح پروژسترون مطلق سرم ندارد .