بررسي ارتباط بين عوامل رواني با خودكارآمدي شيردهي در مادران داراي نوزاد نارس

زمينه و هدف: اگرچه چالش‌هاي شيردهي در مادران نوزادان نارس شايع‌تر است، اما خودكارآمدي مادر در شيردهي عاملي قابل تغيير است كه ممكن است ميزان شيردهي را بهبود بخشد. هدف اين پژوهش بررسي عوامل مؤثر بر خودكارآمدي شيردهي در مادران نوزادان نارس بود روش كار: يك مطالعه مقطعي به صورت نمونه گيري دو مرحله اي بر روي 360 مادر داراي نوزاد نارس زير شش ماه انجام شد. داده ها با استفاده از پرسشنامه هاي جمعيت شناختي اجتماعي، خودكارآمدي شيردهي (BSES-SF) و استرس، افسردگي و اضطراب DASS-21 جمع آوري شد. داده ها توسط نرم افزار SPSS نسخ 24 مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته‌ها: ميانگين سني مادران 76/30 سال (70/6) بود. اكثر شركت كنندگان داراي تحصيلات دبيرستاني و دانشگاهي (76.4%) و خانه دار (85.2%) و داراي اولين فرزند بودند. افسردگي (r = -0.386 2، p 0.001)، اضطراب (r = -.372، p 0.001) رابطه مثبت و متوسط و استرس (r = -.392، p 0.001) با خودكارآمدي شيردهي رابطه متوسط و منفي داشت. نتيجه گيري: با توجه به ارتباط بين درجات بالاتر خودكارآمدي و طولاني‌تر شدن شيردهي انحصاري در مادران داراي سطوح پايين افسردگي، اضطراب و استرس، توجه بيشتر به سلامت روان و وضعيت رواني زنان داراي فرزند نارس ضروري است.