تعيين رابطه استرس ناباروري و حمايت اجتماعي ادراك شده با كيفيت زندگي در زنان نابارور در شهر شيراز

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف بررسي رابطه حمايت اجتماعي ادراك شده و استرس مرتبط با ناباروري با كيفيت زندگي زنان نابارور انجام گرفته است. روش كار: جامعه آماري پژوهش حاضر شامل زنان نابارور مراجعه كننده به درمانگاه هاي ناباروري شهر شيراز بودند كه تعداد 112نفر با روش نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه حمايت اجتماعي ادراك شده (زيمت و همكاران، 1998)، پرسشنامه استرس ناباروري نيوتن (نيوتون و همكاران،1999) و مقياس كيفيت زندگي باروري (بووين و همكاران،2011) است. داده هاي پژوهش حاضر با استفاده از ميانگين، انحراق معيار، ضريب همبستگي پيرسون و تحليل رگرسيون چندگانه مورد تجزيه و تحليل گرفتند. يافته ها: نتايج پژوهش نشان داد كه از بين مؤلفه هاي استرس ناباروري (نگراني اجتماعي، سبك زندگي بدون فرزند، نياز به والد شدن، نگراني جنسي و نگراني ارتباطي)، نگراني اجتماعي ناشي از ناباروري (β= -0.72, p .001) و سبك زندگي بدون فرزند (β = -0.38, p .01)پيش بيني كننده معني دار كيفيت زندگي بودند. به علاوه، حمايت اجتماعي خانواده (β = .031, p .001) و حمايت دوستان(β = 0.29, p .001) پيش بيني كننده معني دار كيفيت زندگي بود. به عبارت ديگر، زنان ناباروري كه نگراني اجتماعي در مورد فرزند آوري داشتند و نيز داشتن فرزند براي آنها اهميت زيادي داشت از كيفيت زندگي پايين تري برخوردار بودند. به علاوه، زناني كه از حمايت اجتماعي خانواده و نيز حمايت اجتماعي دوستان كمتري برخوردار بودند، كيفيت زندگي پايين تر نيز داشتند. نتيجه گيري: نتايج اين مطالعه بر اهميت عوامل رواني-اجتماعي بر كيفيت زندگي زنان نابارور تاكيد كرده است.