بررسي رابطه اضطراب نوروتيك و دلبستگي ناايمن با اختلال خواب در دانشجويان سال اول دانشگاه علوم پزشكي مشهد

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف بررسي رابطه اضطراب نوروتيك و دلبستگي ناايمن با اختلال خواب در دانشجويان سال اول دانشگاه علوم پزشكي مشهد انجام شد. جامعه آماري پژوهش شامل دانشجويان سال اول دانشگاه علوم پزشكي مشهد در سال تحصيلي 1401-1400 بودكه تعداد آنها حدود 8000 نفر است. نمونه پژوهش بر اساس جدول مورگان 367 نفر مي باشد كه به صورت تصادفي خوشه اي انتخاب خواهند شد و به صورت داوطلبانه به پرسشنامه ها پاسخ خواهند داد. روش كار: پژوهش حاضر باتوجه به هدف كاربردي و شيوه اجرا از نوع همبستگي است.جهت گردآوري اطلاعات از پرسشنامه هاي اختلال خواب، اضطراب هاميلتون، فرم بازبيني شده پرسشنامه تجربه روابط نزديك استفاده شد. به منظور تجزيه و تحليل اطلاعات از آمار توصيفي (ميانگين، انحراف استاندارد) و آمار استنباطي ضريب همسبتگي پيرسون با نرم افزار spss-22 استفاده خواهد شد. يافته ها: ميزان شيوع اختلال خواب دانشجويان 6/62 درصد بود. ميزان اضطراب و دلبستگي ناايمن 109 نفر (8/94 درصد) از دانشجويان در سطح خفيف قرار داشت. تنها ميزان اضطراب و دلبستگي ناايمن 6 نفر (2/5 درصد) از دانشجويان در سطح متوسط و شديد بود. ارتباط معناداري بين ميزان اضطراب و دلبستگي ناايمن با اختلال خواب دانشجويان وجود داشت (05/0 P). نتيجه گيري: بنابراين مي توان نتيجه گرفت كه اضطراب نوروتيك و دلبستگي ناايمن رابطه معناداري اختلال خواب دارند. بنابراين دست اندركاران عوامل آموزش عالي بايد به اين امر توجه ويژه اي داشته باشند.