مروري بر مديريت و درمان ناباروري در مردان و زنان

مقدمه: مشاهدات ناباروري به عنوان ناتواني در بارداري پس از 1٢ ماه رابطه جنسي منظم و محافظت نشده تعريف مي شودتقريبا. ٨٥ درصد از زوج هاي نابارور علت قابل شناسايي دارند. شايع ترين علل ناباروري اختلال در تخمك گذاري، ناباروري با عامل مردانه و بيماري لوله هاي رحمي است. روش كار: ما پايگاه هاي اطلاعاتي PubMed و Google Scholar و Springer را براي مطالعات انگليسي زبان درباره اپيدميولوژي، تشخيص و مديريت ناباروري شامل كارآزماييهاي باليني تصادفيسازي شده) (RCTs ، متاآناليز، سيستماتيك جستجو كرديم. يافته ها: اختلالات تخمك گذاري حدود ٢٥ درصد از تشخيص هاي ناباروري را تشكيل مي دهند. ٧٠ درصد زنان مبتلا به عدم تخمك گذاري به سندرم تخمدان پلي كيستيك مبتلا هستند. براي افرادي كه با عدم تخمك گذاري مراجعه مي كنند، القاي تخمك گذاري با مقاربت به موقع اغلب انتخاب اوليه درماني مناسب است. براي زوجهايي كه داراي ناباروري غيرقابل توضيح، اندومتريوز يا ناباروري خفيف با عامل مردانه هستند، ممكن است ٣ تا ٤ سيكل اوليه تحريك تخمدان دنبال شود. اگر اين رويكردها منجر به بارداري نشود، بايد IVF را در نظر گرفت. نتيجه گيري تقريبا: از هر ٨ زن 1٥ تا ٤٩ ساله 1 نفر خدمات ناباروري دريافت مي كند. اگرچه ميزان موفقيت بسته به سن و تشخيص متفاوت است، تشخيص دقيق و درمان مؤثر همراه با تصميمگيري مشترك ميتواند دستيابي به اهداف باروري را در بسياري از زوج هاي تحت درمان ناباروري تسهيل كند.