تحليل رابطه بين سلامت روان دانش‌آموزان ابتدايي با پيشرفت تحصيلي آنها

هدف پژوهش تحليل رابطه بين سلامت روان دانش‌آموزان ابتدايي با پيشرفت تحصيلي آنها بود. اين پژوهش از نظر هدف، كاربُردي و از حيث روش، تحقيقي توصيفي از نوع همبستگي بود. جامعه آماري تحقيق شامل كليه دانش‌آموزان مدارس ابتدايي شهر سقز (8457 نفر) بود. بر اساس فرمول كوكران تعداد 367 نفر به عنوان حجم نمونه مشخص گرديد. شيوه نمونه‌گيري به روش تصادفي ساده بود. ابزار سنجش شامل پرسشنامه سلامت روان گلدبرگ (1972) با 28 گويه در چهار مؤلفه سلامت عمومي و جسماني، اضطراب، افسردگي و اختلال عملكرد اجتماعي با پايايي 0/758 و پرسشنامه پيشرفت تحصيلي فام و تيلور (1990) با 48 گويه در پنج مؤلفه خودكارآمدي، تأثيرات هيجاني، فقدان كنترل، برنامه‌ريزي و انگيزش و پايايي 0/744 بود. داده‌هاي مورد نياز تحقيق در نرم‌افزار اس‌پي‌اس‌اس مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. آزمون‌هاي مورد استفاده در اين تحقيق شامل آمارهاي توصيفي (ميانگين، ميانه، انحراف معيار) و آمارهاي استنباطي (همبستگي و رگرسيون) بود. نتايج نشان‌دهنده وجود رابطه معني‌دار بين سلامت روان با پيشرفت تحصيلي دانش‌آموزان مدارس دوره دوم ابتدايي شهرستان سقز معلمان بود. مي‌توان نتيجه گرفت كه 25/8 درصد نمرات سلامت روان مدرسه ناشي از نمرات پيشرفت تحصيلي دانش‌آموزان دوره دوم ابتدايي شهرستان سقز مي‌باشد. با افزايش ميزان سلامت روان، ميزان پيشرفت تحصيلي دانش‌آموزان دوره دوم ابتدايي شهرستان سقز افزايش پيدا مي‌كند. در واقع، سلامت روان مي‌تواند پيشرفت تحصيلي دانش‌آموزان دوره دوم ابتدايي شهرستان سقز را به صورت مثبت و مستقيم پيش‌بيني كند.