پيش‌بيني سلامت روان معلمان ابتدايي بر اساس خودكارآمدي و حمايت اجتماعي

هدف پژوهش پيش‌بيني سلامت روان معلمان ابتدايي بر اساس خودكارآمدي و حمايت اجتماعي بود. اين پژوهش از نظر هدف، كاربُردي و از حيث روش، تحقيق همبستگي بود. جامعه آماري شامل كليه معلمان ابتدايي شهر سقز مي‌باشد كه بر اساس فرمول كوكران تعداد 209 نفر به عنوان حجم نمونه مشخص گرديد. شيوه نمونه‌گيري به روش تصادفي ساده بود. ابزار سنجش شامل پرسشنامه سلامت رواني گلدبرگ (1972)، حمايت اجتماعي ادراك شده زيمت و همكاران (1988) و پرسشنامه خودكارآمدي معلم اسچنن موران و ولفوولك (2001) بود. داده‌هاي مورد نياز تحقيق در نرم‌افزار اس‌پي‌اس‌اس مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. آزمون‌هاي آماري شامل همبستگي و رگرسيون بود. يافته‌ها نشان داد بين مؤلفه‌هاي خودكارآمدي با حمايت اجتماعي معلمان ابتدايي رابطه معني‌داري وجود دارد. بين مؤلفه‌هاي حمايت اجتماعي با خودكارآمدي معلمان ابتدايي رابطه معني‌داري وجود دارد. بين حمايت اجتماعي با مؤلفه‌هاي سلامت روان معلمان ابتدايي رابطه معني‌داري وجود دارد. بين خودكارآمدي با مؤلفه‌هاي سلامت روان معلمان ابتدايي رابطه معني‌داري وجود دارد. 5 /16درصد نمرات سلامت روان معلمان زن ناشي از نمرات خودكارآمدي و حمايت اجتماعي آنها 15/0 درصد نمرات سلامت روان معلمان مرد ناشي از نمرات خودكارآمدي و حمايت اجتماعي آنها مي‌باشد. خودكارآمدي و حمايت اجتماعي معلمان ابتدايي شهر سقز مي‌تواند سلامت روان معلمان زن و مرد را به صورت مثبت و مستقيم پيش‌بيني كند.