تاثير آبياري تناوبي بر انتقال نمك و پتاسيم در خاك اراضي شاليزاري

آب يكي از نهاده‌هاي اصلي كشت برنج محسوب مي‌شود. به­منظور بررسي اثر آبياري تناوبي بر انتقال نمك و پتاسيم در خاك اين پژوهش در لايسيمتر بر روي برنج رقم هاشمي با اعمال دوره خشك و غرقاب در سال زراعي 1398در دانشگاه گيلان انجام شد. هدايت الكتريكي و غلظت پتاسيم توسط عصاره‌گيرهاي نصب شده در اعماق مختلف خاك در طول آزمايش اندازه‌گيري شد. نتايج نشان داد مقدار ميانگين هدايت‌الكتريكي در ابتدا و انتهاي آزمايش به­ترتيب در عصاره‌گير بالاي لايه سخت به­ترتيب 780 و 1014 دسي‌زيمنس بر متر، در عصاره‌گيرهاي بين لايه سخت و زهكش به طور ميانگين به­ترتيب 956 و 1232 و در عصاره‌گيرهاي هم تراز زهكش به­طور ميانگين به­ترتيب 791 و 995 بود. اعماق مختلف خاك رفتارهاي مختلفي در تجمع املاح در شرايط اعمال دوره خشك و غرقاب داشت به­طوري كه در عمق 30 سانتي‌متري افزايش 5 درصدي و در عمق تراز زهكش (70 سانتي‌متري) كاهش 2 درصدي دوره خشك نسبت به دوره غرقاب مشاهده شد. با توجه به نتايج به­دست آمده در عصاره‌گير بالاي لايه سخت، بين لايه سخت و زهكش و هم تراز با زهكش در آخرين دوره غرقاب، غلظت پتاسيم به ترتيب 6، 18 و 46 درصد افزايش يافت. اما اثر دوره خشك نسبت به دوره غرقاب بر غلظت پتاسيم محلول خاك بيشتر بود. بنابراين آبياري تناوبي بر انتقال و تجمع املاح و غلظت پتاسيم در اعماق مختلف خاك در اراضي شاليزاري موثر است و نياز است اعمال دوره‌هاي تر و خشك با مديريت اصولي‌تري صورت گيرد.