بررسي تاثير انواع روش­هاي كاهش تبخير آب در مخازن روباز در راستاي مديريت منابع آب براي مقابله با بحران كم آبي (مطالعه مروري)

مديريت منابع آب و استفاده بهينه از آب در چند سال اخير در كشورهاي مختلف از جايگاه برجسته­اي برخوردار شده است. با توجه به اقليم خشك و نيمه خشك كشور ايران، كاهش مقدار متوسط بارندگي، افزايش تبخير، رشد جمعيت و به‏دنبال آن افزايش تقاضا به آب سالم، موجب بروز چالش­هاي جدي در زمينه منابع آب كشور شده است. هرسال حجم قابل توجهي از آب در اثر تبخير از سطح مخازن روباز سدها از دست مي­رود. باتوجه به هزينه‌هاي بالاي جمع‌آوري و انتقال آب از منابع ديگر، استفاده از روش­هاي كاهش تبخير به­ منظور مديريت بهتر منابع آب براي مقابله با بحران كم­آبي مي‌توانند موثر واقع شوند. در اين پژوهش مروري بر روش­هاي جلوگيري از تبخير سطح آب مخازن روباز با در نظرگيري مزايا و معايب هر كدام از روش­ها انجام شده است. با توجه به تحقيقات و مطالعات انجام شده در اين زمينه و مقايسه نتايج اين تحقيقات، استفاده از ورق­ه اي يونوليتي شناور، صفحات بتن سبك پرليتي، صفحات پلي استر و پوشش­هاي فيزيكي شناور به نام فومتالات، كه ميزان تبخير را به­ترتيب 75، 80، 82 و 90 درصد كاهش مي­دهند به­ منظورجلوگيري از تبخير سطح آب، موثر واقع شده است.