بهره‏برداري بهينه از منابع آب سد جاميشان با استفاده از مدل‏هاي لينگو و ويپ

بحران‏هاي زيست‌محيطي و كمبود شديد منابع آب مهم­ترين چالش حال و آينده است كه به‏دليل گسترش دامنه آن بشر را به چاره انديشي براي مبارزه با آن وادار نموده است. بنابر‌اين بهره­برداري پايدار و اقتصادي از منابع سرزمين، به‏ويژه منابع آب ضرورتي اجتناب­ناپذير است. هدف از انجام اين پژوهش كه در حوضه سد جاميشان در استان كرمانشاه انجام يافت، بهينه‌سازي (خطي) و شبيه‌سازي سد جاميشان به كمك نرم‌افزار‌هاي لينگو و ويپ بود. همچنين شاخص­هاي پايداري منابع آب با استفاده از خروجي مدل ويپ در محيط اكسل محاسبه شد. در هر دو نرم‌افزار دو نياز زيست‌محيطي و كشاورزي لحاظ شد. نتايج نشان داد كه به­دليل تفاوت در محاسبه حجم تبخير در نرم‌افزار ‌لينگو نياز زيست‌محيطي به­طور كامل تامين مي­شود اما در نرم‌افزار ويپ نياز زيست‌محيطي به مقدار 5 درصد كمبود دارد و نياز كشاورزي در اين مدل كمبود كمتري نسبت به لينگو دارد. در نهايت نتايج دو رويكرد بهينه‌سازي و شبيه‌سازي در بهره‌برداري از مخزن سد جاميشان تقريبا يكسان بوده و حدود يك درصد تفاوت دارد