واكاوي همديدي بارش سيل‌آسا در قسمت مركزي ايران از ديدگاه محيطي

سيل به‌عنوان يكي از مهم‌ترين بلاياي طبيعي در كشور ما مطرح است. از آن‌جايي كه بارش‌هاي سنگين و سيل‌آسا، خطرناك و خسارت زيادي را سبب مي‌شوند. شناسايي شرايط سينوپتيك به‌وجود آوررنده اين بارش‌ها مي‌تواند با پيش‌بيني زمان وقوع، آمادگي لازم جهت رويارويي با آن ‌را فراهم كند. در پژوهش حاضر، به‌منظور بررسي همديدي بارش سنگين بيش از 35 ميلي‌متري رخداده در 29 تيرماه 1394 در استان اصفهان، از رويكرد محيطي به گردش جو استفاده شده است. در ابتدا مقدار بارش رخداده، توسط ايستگاه‌هاي زميني شناسايي شده سپس با دريافت داده‌هاي سطوح فوقاني جو و تحليل آن‌ها علل ريزش اين بارش سنگين مشخص شد. نقشه‌هاي مورد استفاده در پژوهش حاضر ضخامت، پيچانه، جت استرايم، تاوايي با ارتفاع ژئوپتانسيل و دما با ارتفاع ژئو پتانسيل بوده‌اند. همچنين براي ترسيم نقشه‌هاي از قابليت‌هاي نرم‌افزار GRADS استفاده شده است. نتايج نشان مي‌دهد در نقشه ضخامت وجود يك ناوه عميق تا جنوب شرق عربستان سعودي شمال آفريقا كشيده شده است، با استقرار ناوه كم ارتفاع در جنوب شرق ايران (درياي عمان)، شرايط براي حمل رطوبت به سمت قسمت‌هاي مركزي و شمال شرق توسط جريانات گرم و ادغام آن با منابع رطوبتي جنوبي اين ناپايداري را تشديد كرده است. با استقرار منحني‌هاي منفي پيچانه بر روي برخي نواحي ايران، شرايط ناپايداري شديدي بر روي استان اصفهان حاكم شده است از طرفي حاكميت رودباد جبهه قطبي بر روي ايران باعث كنترل هواي سطح زمين، تشديد، تقويت ناپايداري، آشوب‌هاي جوي و تشكيل سيكلون بر روي منطقه شده است