شبيه سازي عددي آبشستگي اطراف پايه پل با به كارگيري آبپايه

تخمين حد اكثر عمق آبشستگي در اطراف پايه­هاي پل در هنگام طراحي جهت جلوگيري از تخريب آن­ها پس از اجرا امري ضروري به نظر مي­رسد. در اين پژوهش كارايي مدل سه بعدي SSIIM در مدل كردن الگوي آبشستگي اطراف پايه پل در زمان به­كارگيري آبپايه و تاثير فاصله آبپايه بر ميزان كاهش عمق آبشستگي سنجيده شد. براي اين منظور ابتدا مدل عددي با يك مدل آزمايشگاهي با ابعاد كانالي به طول ١٢ متر، عرض و ارتفاع 60 سانتي­متر، قطر پايه پل استوانه­اي شكل 5 سانتي­متر، عمق جريان 10 سانتي­متر، دبي جريان 14 ليتر بر ثانيه، ارتفاع آبپايه 5 سانتي­متر، عرض آبپايه 5 سانتي­متر، ضخامت آبپايه 1 سانتي­متر، سرعت متوسط جريان 23/٠ متر بر ثانيه، متوسط ذرات رسوب 96/٠ ميلي­متر، واسنجي و در ادامه صحت­سنجي شد. سپس نتايج عددي با داده­هاي آزمايشگاهي مورد مقايسه قرار گرفت. حداكثر كاهش عمق آبشستگي در مدل آزمايشگاهي(RDP %) در فاصله تقريبي 3/4= (x فاصله آبپايه از پايه اصلي و b قطر پايه استوانه­اي شكل) به ميزان 3/51 درصدبود كه در مدل عددي نيز حداكثر كاهش عمق آبشستگي در همان فاصله نصب آبپايه و به ميزان 68/52 درصد به­دست آمد. ميزان خطاي 38/1 درصد، بيانگر دقت بالا و همخواني نتايج مدل عددي SSIIM با داده هاي آزمايشگاهي بود. همچنين نتايج شبيه­سازي عددي آزمايش­هاي شانزده گانه نصب آبپايه در فاصله­هاي مختلف (50 تا 550 ميلي­متري) از پايه اصلي نشان داد حداكثر كاهش عمق آبشستگي در فاصله نصب 215 ميلي­متري آبپايه به ميزان عمق نهايي آبشستگي 56 ميلي­متر اتفاق افتاد كه در مدل آزمايشگاهي نيز حداكثر كاهش عمق در همين فاصله نصب آبپايه و به عمق نهايي آبشستگي 53 ميلي­متر گزارش شده بود. ميزان حداقل و حداكثر درصد خطا بينRDP محاسبه­اي و مشاهده­اي 09/0% و 72/5% به‏دست آمد. در نتايج آزمايشگاهي در فاصله-هاي نزديك و دور از پايه پل، تاثير نصب آبپايه در كاهش عمق آبشستگي كمتر بوده كه نتايج مدل عددي اين موضوع را تاييد كرد.