مدل سازي يك سامانه هوشمند مبتني بر منطق فازي به منظور انجام هدفمند فرايند آبياري

اتخاذ راهبردهايي مبتني بر علم و فناوري در كشاورزي، كه مصرف كننده بخش زيادي از منابع آب است، راهي قابل اتكا در افزايش بهره‌وري آب مي باشد. يكي از اين راهبردها توسعه سامانه هاي آبياري هوشمند است كه بتوانند با حفظ شرايط زيستي گياه حداقل آب را به آن برسانند. در اين پژوهش، يك سامانه آبياري هوشمند مبتني بر منطق فازي مدل-سازي شد كه مي تواند به عنوان يك سيستم كنترل مركزي فرايند آبياري را بر اساس نياز گياه صورت دهد. شاخص مد نظر در تعيين نياز آبي گياه تبخير و تعرق بوده است. در اين مدل سازي ارتباط بين شاخص هاي ذخيره رطوبت بستر ريشه با عوامل محيطي از قبيل دما، رطوبت نسبي و نور به عنوان پارامترهايي براي برآورد تبخير و تعرق گياه مدنظر قرار گرفت. اين عوامل محيطي ورودي هاي مدل فازي بوده و خروجي آن ها تبخير و تعرق بوده است. مقادير تبخير و تعرق برآورد شده توسط مدل فوق در بازه هاي زماني مناسب با هم جمع شده تا به حد آب قابل دسترس گياه (RAW) برسند. در اين زمان دستور آبياري صادر مي شود. اين مدل بر اساس طراحي يك سامانه كشت هيدروپونيك ايجاد شد اما براي انواع كشت هاي مزرعه اي و گلخانه اي نيز قابليت اجرا دارد.