ارزيابي اثر تغيير اقليم بر ميانگين دماي هواي شهر رامسر به كمك SDSM

امروزه اثرات ناشي از افزايش غلظت گازهاي گلخانه‌اي (GHG) بر چرخه هيدرولوژيكي و منابع آبي يكي از مهم‌ترين نگراني‌ها در مقياس جهاني و منطقه‌اي محسوب مي‌شود كه با توجه به توليد مقادير قابل توجه كربن‌ دي‌ اكسيد در سواحل درياي خزر، بررسي تغيير احتمالي اقليم حاصل از آن در اين منطقه ضروري است. اين پژوهش با هدف ارزيابي اثر تغيير اقليم بر ميانگين دماي شهر رامسر با استفاده از مدل SDSM تحت سناريوهاي مختلف RCP انجام شده است. مدل ريزمقياس‌نمايي آماري (SDSM) با استفاده از داده‌هاي روزانه مشاهداتي از سال 1961 تا 2005 حاصل از ايستگاه هواشناسي منطقه مورد مطالعه واسنجي و اعتبارسنجي شده و تغييرات ميانگين دماي ماهانه و سالانه در طول چهار دوره مجزا در طول سال‌هاي 1961 تا 2100 شبيه‌سازي شد. نتايج نشان داد كه مدل SDSM براي منطقه مورد مطالعه از عملكرد مناسبي برخوردار است و فشار متوسط در سطح دريا، رطوبت ويژه (در سطوح 500، 850 و 1000 هكتوپاسكال) و دماي هوا (در ارتفاع دو متري) موثرترين عوامل تخمين ميانگين دماي هواي رامسر بودند. علاوه بر اين، نتايج نشان داد كه در بازه زماني مورد نظر و تحت همه سناريوهاي RCP مورد بررسي، ميانگين دماي ماهانه در نوامبر تا مارس از روند صعودي برخوردار بوده است، در حالي كه اين روند براي ماه‌هاي آپريل تا اكتبر نزولي بود.