بررسي اقدامات ساختاري و قانون­ساز سازمان بين­المللي دريانوردي در مقابله با آلودگي ناشي از كشتي: مطالعه موردي آلودگي ناشي از آب توازن و رسوبات ناشي از كشتي

آلودگي دريايي از ديرباز به عنوان يكي از الويت ها و اهداف سطح بالاي سازمان بين المللي دريانوردي (ايمو) مطرح بوده است. در اين ميان آلودگي ناشي از كشتي را بايد مهم ترين بخش از آلودگي دريايي دانست. از ميان انواع مختلف از آلودگي ناشي از كشتي، آلودگي هاي ناشي از آب توازن و رسوبات كشتي به عنوان جديدترين نوع آلودگي هاي ناشي از كشتي شناخته مي شود. اين پژوهش در پي بررسي عملكرد ايمو به عنوان سازمان صلاحيت دار در اين زمينه است. به طور كلي ايمو با ايجاد تغيير در ساختار و متناسب سازي آن با اهداف مصرح در اساسنامه خود، زمينه را براي مقابله با انواع آلودگي دريايي مهيا نموده است. تاسيس كميته حفاظت از محيط زيست دريايي و سپس تاسيس كميته فرعي الودگي هاي دريايي و مقابله با آن به وضوح بر تاكيد ويژه ايمو براي مقابله با انواع آلودگي به ويژه آلودگي ناشي از كشتي در زمينه آب توازن و رسوبات كشتي ها اشاره دارد. علاوه بر اين تدوين و تصويب كنوانسيون اختصاصي كنترل و مديريت آب توازن و رسوبات كشتي‌ها به تمركز بر مبارزه با اين نوع آلودگي كمك فراواني نموده است. اين كنوانسيون با ايجاد يك استاندارد خاص و رهايي از استانداردهاي ملي متفاوت و همچنين ثبت سابقه مديريت آب توارن در كشتي‌ها؛ در مسير پيشگيري، مديريت و كنترل اين نوع از آلودگي دريايي قدم برداشته است.