اثر آنتي‌باكتريال شيلاجيت بر باكتري‌هاي جدا شده از عفونت زخم پوستي

Antibacterial effect of shilajit on bacteria isolated from skin wound infections

عفوني شدن زخم يكي از معضلات شايع در سوختگي، زخم ديابتي و تروما مي‌باشد. در موارد بسياري باكتري‌هاي جدا شده از زخم به آنتي‌بيوتيك‌ها مقاوم و روند درمان را با مشكلات جدي روبرو مي‌كنند. محققان به دنبال يافتن مواد طبيعي جهت درمان عفونت‌هاي زخم‌،‌ به ويژه بر عليه باكتري‌هاي مقاوم به آنتي‌بيوتيك‌ها هستند. شيلاجيت (Shilajit) در طب سنتي از ديرباز در درمان بيماري‌هاي گوناگون از جمله بهبود زخم استفاده مي شده است. در تحقيق حاضر براي اولين بار اثر درماني اين ماده بر سويه هاي باكتري جدا شده از زخم سوختگي بررسي شد. در اين تحقيق 56 مورد كشت مثبت از بيماران مبتلا به زخم عفوني، بستري در بيمارستان سوانح سوختگي زارع ساري بررسي گرديد. اطلاعات مربوط به نوع باكتري و آنتي‌بيوگرام بيماران از مركز ياد شده دريافت گرديد. از باكتري‌هاي مورد نظر سوسپانسيون معادل لوله‌ي 5/0 مك فارلند تهيه و به روش استاندارد كربي-بائر روي پليت‌هاي مولر هينتون آگار به قطر 10 سانتي‌متر كشت داده شد. پودر شيلاجيت با دي متيل سولفوكسايد(DMSO) حل شده و رقت‌هاي 1:1 1:2 1:4 1:8 1:16 1:32 تهيه شد. روي هر پليت 6 ديسك از غلظت هاي مختلف شيلاجيت و يك ديسك به عنوان شاهد قرارگرفت. پليت‌ها به مدت 18-24 ساعت در 37 درجه‌ي سانتيگراد انكوبه شده سپس قطر هاله‌ عدم رشد با خط‌كش ميلي‌متري اندازه‌گيري شد. نتايج نشان داد كه ماده موميايي خاصيت آنتي باكتريال داشته و باعث بازدارندگي رشد باكتري به صورت وابسته به دوز روي محيط كشت شده و غلظت خالص شيلاجيت داراي بالاترين قطر هاله عدم رشد بوده و با كمتر شدن غلظت ماده موميايي قطر هاله عدم رشد كمتر مي شود. نتايج نشان داد شيلاجيت بر هر دو گروه باكتري گرم مثبت(استاف كوآگولاز) و گرم منفي(سيتروباكتر،پروتئوس و هافينا) اثر بازدارندگي رشد داشته و اين اثر بر روي باكتري گرم منفي بيشتر بود. با توجه به نتايج به دست آمده به نظر مي رسد بتوان از اين ماده به عنوان يك آنتي بيوتيك طبيعي استفاده نمود. البته براي رسيدن به اين هدف مطالعات تكميلي لازم است.

Infection of wounds is a common issue in burn injuries, diabetic ulcers, and trauma. In many cases, bacteria isolated from wounds show resistance to antibiotics, complicating the treatment process. Researchers are seeking natural substances for the treatment of wound infections, especially against antibiotic-resistant bacteria. Shilajit has been used in traditional medicine for centuries to treat various diseases, including wound healing. In this study, for the first time, the therapeutic effect of this substance on bacterial strains isolated from burn wound infections was investigated. A total of 56 positive cultures from patients with infected wounds admitted to Zare Hospital for Burn Injuries in Sari were analyzed. Information regarding the type of bacteria and the antibiotic susceptibility profile was obtained from the mentioned center. A suspension equivalent to a 0.5 McFarland standard was prepared from the targeted bacteria and cultured on Mueller-Hinton agar plates with a diameter of 10 cm using the standard Kirby-Bauer method. Shilajit powder was dissolved in dimethyl sulfoxide (DMSO), and dilutions of 1:1, 1:2, 1:4, 1:8, 1:16, and 1:32 were prepared. Six disks of varying concentrations of Shilajit and one control disk were placed on each plate. The plates were incubated at 37 degrees Celsius for 18-24 hours, and then the diameter of the inhibition zone was measured with a millimeter ruler. The results showed that Shilajit possesses antibacterial properties and inhibits bacterial growth in a dose-dependent manner. The pure concentration of Shilajit exhibited the largest inhibition zone, and a decrease in the concentration of Shilajit led to a smaller inhibition zone. The findings indicated that Shilajit inhibited the growth of both Gram-positive (coagulase-negative staphylococci) and Gram-negative (Citrobacter, Proteus, and Hafnia) bacteria, with a greater effect observed on Gram-negative bacteria. Based on the results, it seems that this substance could be utilized as a natural antibiotic; however, further studies are needed to achieve this goal.