بررسي داستان حسنك وزير بر پاية نظريۀ ارتباطي لاسول

تاريخ بيهقي علاوه بر جنبههاي تاريخي و ادبي، از نظر اصول مديريتي و ارتباط بين شخصيت‌ها، داراي اهميت است. در اين تحقيق، داستان حسنك وزير بر اساس نظريۀ ارتباطي هارولد دوايت لاسول - دانشمند آمريكايي برجسته علوم سياسي و نظريه پرداز ارتباطات- تحليل ميشود. مدلگونه لاسول علاوه بر سه عنصر ارتباطي كه ارسطو طرح كرده بود (گوينده- گفتار- مخاطب) دو عنصر ديگر ابزار ارسال پيام و بازخورد پيام را به فرايند ارتباط افزوده است. با بررسي شخصيت حسنك وزير و نوع ارتباط مؤثر وي، درمييابيم كه وي به دليل دانش و تجربهاش به وزارت منسوب شد؛ بنابراين ميتوان به اصل زيركي و دانايي حسنك كه يكي از طرفين ارتباط است اشاره كرد. وجود افراد مغرضي چون بوسهل زوزني و عدم برقراري ارتباط سالم و مؤثر در زمامداري مسعود، باعث شد شخصيت والايي چون حسنك وزير نه تنها جايگاه خود را از دست بدهد بلكه به اتهام قرمطي بودن به دار آويخته شود و اين تغيير جايگاه بيانگر تأثيرگذاري عناصر ديگري در چرخۀ ارتباط است كه به فرستنده و گيرنده محدود نميشود. در اين حكايت، فرستنده و تأثير آن بر مخاطب از نظر اصول ارتباطي داراي اهميت است و توجّه به همين عناصر در روند زندگي روزمره باعث مشاهدۀ افراد با نگاه مثبت و منفي ميشود.