ارتباط سطح فعاليت بدني و آمادگي جسماني با سطوح آنزيم‌هاي كبدي در بيماران كرونايي

هدف پژوهش: فعاليت بدني يكي از مداخله‌هاي شيوه زندگي است كه براي كاهش آسيب‌هاي كبدي و بهبود سلامتي توصيه شده است. هدف از تحقيق حاضر بررسي ارتباط فعاليت بدني و آمادگي جسماني با آنزيم‌هاي كبدي در بيماران كرونايي است. روش و روند پژوهش: 400 بيمار مبتلا به ويروس COVID-19 (سن 6/14±6/57 سال، توده بدني 7/4± 1/28 كيلوگرم بر مترمربع) بستري در بيمارستان مسيح دانشوري تهران در تحقيق حاضر شركت نمودند. آزمودني‌ها بعد از تكميل فرم رضايت و جلسه‌ي آشنايي با روند كار، سطح فعاليت بدني آنها توسط دو پرسش‌نامه بك و استنفورد مورد ارزيابي قرار گرفت و پرسش‌نامة خودارزيابي آمادگي جسماني را نيز به‌منظور تعيين سطح آمادگي جسماني پر نمودند. نمونه‌هاي خوني براي اندازه‌گيري آنزيم‌هاي آسپارتات آمينو ترانسفراز، آلانين آمينو ترانسفراز، آلكالين فسفاتاز و لاكتات دهيدروژناز گرفته شد. يافته ها: تجزيه‌وتحليل آماري داده‌ها تفاوت معنا‌داري بين فعاليت بدني با آنزيم‌هاي آلانين آمينو ترانسفراز 001/0P و آسپارتات آمينو ترانسفراز 035/0P را نشان داد و بين سطوح مختلف فعاليت بدني تفاوت وجود داشت. همچنين نتايج نشان دادند رابطه‌ي معناداري بين آلانين 068/0P و آسپارتات آمينو ترانسفراز با آمادگي جسماني وجود ندارد 05/0P . بين فعاليت بدني و آمادگي جسماني با آلكالين فسفاتاز 693/0P و لاكتات دهيدروژناز 035/0P ارتباط معنا‌داري مشاهده نشد. نتايج: باتوجه‌به يافته هاي تحقيق مي توان نتيجه گيري نمود كه بين فعاليت بدني منظم و آنزيم‌هاي آلانين آمينو ترانسفراز و آسپارتات آمينو ترانسفراز كبدي در بيماران كوويد 19 ارتباط معناداري وجود دارد