شناسايي موانع توسعه سرمايه گذاري (مطالعه موردي: شهرستان تبريز)

سرمايه به‌عنوان يكي از نهاده هاي توليد و شرط لازم رشد و توسعه اقتصادي مطرح مي شود. در واقع سرمايه گذاري در زيرساخت هاي اقتصادي منجر به افزايش بهره وري عوامل توليد، گسترش محدوده بازار، تعادل عرضه و تقاضا، ايجاد اثرات جانبي، ايجاد شرايط رقابتي بهتر و همچنين افزايش سطح رفاه باعث افزايش توليد و رشد اقتصادي مي شود. هدف از انجام مطالعه حاضر شناسايي و بررسي موانع توسعه سرمايه گذاري در شهرستان تبريز است. روش جمع آوري اطلاعات در دو بخش كتابخانه اي و از مقالات و گزارش هايي كه به بررسي سرمايه گذاري در منطقه موردمطالعه پرداخته اند، و روش ميداني و از طريق مصاحبه با صاحب‌نظران قرار دارد. اطلاعات حاصل با استفاده از روش تحليل محتواي كيفي و نرم افزار Maxqda تجزيه و تحليل و از طريق كدگذاري متن مطالعات، موانع سرمايه گذاري شناسايي گرديد. موانع سرمايه گذاري در اين مطالعه در چهار دسته موانع ساختاري، موانع اقتصادي، موانع اجتماعي - فرهنگي و موانع منطقه اي طبقه بندي شده اند. مهم‌ترين موانع توسعه سرمايه گذاري در كلان شهر تبريز شامل فقدان برنامه جامع و نقشه راه توسعه سرمايه گذاري، ناكارآمدي بازارهاي مالي، اندازه دولت، مديريت ناكارآمد، تمركزگرايي، بي ثباتي متغيرهاي كلان اقتصادي، فقدان آزادي رسانه ها، فقدان اجماع در دستگاه هاي اجرايي، فقدان مقبوليت اجتماعي، تحولات سياسي منطقه است. بعد از شناسايي موانع سرمايه گذاري در راستاي بررسي روابط بين موانع از رويكرد پويايي سيستم كيفي (QSD) و نمودارهاي علّي استفاده شده است. رويكرد پويايي سيستم كيفي، روابط پيچيده و پويا بين موانع را شناسايي و در قالب نمودارهاي علّي به نمايش مي گذارد، اين امر منجر به تسهيل شناسايي و تحليل ريشه هاي اصلي موانع و ارائه راه-حل در جهت رفع آن ها مي شود. در نهايت، به‌منظور اتخاذ اقدامات بلندمدت پيشنهاد مي شود به‌منظور رفع موانع سرمايه گذاري، علل اصلي بروز موانع شناسايي و اقداماتي در جهت برطرف‌كردن آن ها انجام داد.