برسي وضعيت زيست‌پذيري در مناطق قديمي شهر تبريز (موردمطالعه: محله اهراب تبريز)

با افزايش جمعيت شهر‌ها به‌خصوص شهر‌هاي بزرگ دنيا كه بعد از نيمه دوم قرن 19 رخ داد شهر‌هاي بزرگ دنيا با مسائل و مشكلاتي در ابعاد اجتماعي، اقتصادي، زيست‌محيلي و كالبدي مواجه شدند. كه در طول تاريخ نظريات گوناگوني براي رهايي و برون رفت از اين مشكلات در سراسر جهان ارائه شدند، در اين بين زيست‌پذيري يكي از نظريات مهم برنامه‌ريزي شهري است كه اساسا از اواخر قرن بيستم براي رهايي از مشكلات در شهرها و قابل زيست كردن آن‌ها ارائه شد. در واقع زيست‌پذيري به معناي واقعي خود به دنبال دست‌يابي به قابليت زندگي است. زيست‌پذيري به دنبال شهري به دور از مشكلات در تمامي ابعاد مي‌باشد. در كشور‌ما نيز شهر‌ها به مكان اصلي كار و زندگي بخش بزرگي از جمعيت تبديل شده است بنابراين توجه به كيفيت‌زندگي افراد در داخل شهر‌ها امري ضروري به نظر مي‌رسد. هدف از انجام اين پژوهش برسي وضعيت زيست‌پذيري در مناطق قديمي شهر تبريز، محله اهراب تبريز مي‌باشد. روش تحقيق در اين پژوهش، روش تحليلي-توصيفي و با هدف كاربردي مي‌باشد. داده‌هاي مورد استفاده در اين پژوهش از طرح توسعه و عمران (جامع) شهر تبريز سال 1395 تهيه شده است. در مرحله بعدي داده‌هاي جمع آوري شده با استفاده از نرم افزار Arc GIS تحليل گرديده و نتايج حاصل در قالب نقشه و جدول ارائه شد است. نتايج نشان مي‌دهد وضعيت توزيع و دسترسي به انواع خدمات شهري در اين محله از وضع مناسبي برخوردار نبود و الگوي توزيع و دسترسي نامناسب به برخي از كاربري‌هاي شهري موجب محروم ماندن ساكنان اين محله از اين خدمات مي‌باشد.