مروري بر شهر هوشمند و اينترنت اشياء با رويكرد توسعه پايدار

بر اساس گزارش صندوق جمعيت سازمان ملل متحد، سال 2008 سالي بود كه بيش از 50 درصد از كل مردم، يعني 3.3 ميليارد نفر، در مناطق شهري زندگي مي‌كردند، كه انتظار مي‌رود اين رقم تا سال 2050 به 70 درصد برسد. همچنين طبق جديدترين پيش بيني‌ها، انتطار مي‌رود در سال 2030 ميلادي، يعني كمتر از ده سال ديگر، نسبت شهرنشينان به جمعيت كل جهان به 60 درصد برسد. در سال 2018 نسبت جمعيت شهرنشين در آفريقا و آسيا به ترتيب 40 و 50 درصد بوده است كه در ميانه قرن حاضر به 59 و 66 درصد خواهد رسيد. بنابراين كشورهاي سرتاسر جهان به دنبال تجهيز شهرهاي خود براي مقابله با هجوم مردم و استرس‌هاي وارده به سيستم‌هاي شهري هستند. در پژوهش حاضر با استفاده از روش كتابخانه‌اي به بررسي موضوع پرداخته شد. بر اساس يافته‌هاي پژوهش، سير تكامل شهرها بر اساس رويكرد تكاملي مربوطه شامل؛ شهر اطلاعاتي، شهر ديجيتال، شهر هوشمند و در نهايت شهر هوشمند پايدار مي‌شود. شهرهاي هوشمند پايدار طيف وسيعي از زندگي شهري و اجتماعي و ساير خدمات شهري را در بر مي‌گيرند و در بسياري از حوزه‌ها در بستر اينترنت كاربرد دارند. كشاورزي هوشمند، حمل‌ونقل هوشمند، خدمات شهري هوشمند، زيرساخت‌هاي شهري هوشمند، انرژي هوشمند، خدمات سلامت هوشمند، خانه هوشمند و صنعت هوشمند موارد محدودي از خدمات شهرهاي هوشمند پايدار در ارتباط با اينترنت اشياء مي‌باشد. در واقع كاربرد فناوري اينترنت اشياء در كاهش آسيب‌ها و تخريب‌هاي زيست محيطي و افزايش كارايي شهرها مي‌تواند مفيد واقع شود.