برسي وضعيت زيست‌پذيري در مناطق جديد شهر تبريز (موردمطالعه: محله وليعصر تبريز)

شهر‌نشيني به‌عنوان دومين انقلاب عظيم در تاريخ بشريت نام‌گذاري شده است. اين انقلاب نيز باعث دگرگوني روابط انسان‌ها با محيط زندگي خود شد. بعد از آن نيز رشد سريع شهر‌نشيني مشكلات زيادي براي شهر‌ها به ارمغان آورد كه براي برون‌رفت از اين مسائل در اواخر قرن 20 نظريه زيست‌پذيري شهري مطرح شد. روش تحقيق در اين پژوهش، روش تحليلي-توصيفي و با هدف كاربردي مي‌باشد. براي تحليل وضعيت زيست‌پذيري محله وليعصر با توجه به مطالعات صورت گرفته وضعيت توزيع و دسترسي به انواع خدمات شهري اعم از دسترسي و توزيع به خدمات آموزشي، دسترسي و توزيع پارك و فضاي سبز، دسترسي و توزيع حمل و نقل عمومي، دسترسي و توزيع درماني و دسترسي و توزيع ورزشي در نظر گرفته شده است. براي گردآوري و تهيه اطلاعات مورد نياز نيز از روش كتابخانه‌اي و براي تحليل شاخص‌هاي تعريف شده از داده‌هاي طرح توسعه و عمران (جامع) شهر تبريز استفاده شده است. براي تحليل داده‌هاي مكاني و براي استخراج نقشه‌هاي مربوط از نرم‌افزار Arc GIS و از انواع تحليل‌هاي مكاني نظير تحليل‌موران (Moran s) براي مشخص كردن وضعيت توزيع، از تحليل شبكه (Network Analyst) براي برسي وضعيت دسترسي به انواع خدمات شهري استفاده شده است و همچنين تهيه نقشه‌هاي مربوط به شاخص‌ها در محيط اين نرم‌افزار انجام شده است. نتايج به دست آمده نشان مي‌دهد كه همان گونه كه انتظار مي‌رفت نتايج به دست آمده نشان‌دهنده اين نكته مي‌باشند كه وضعيت دسترسي به كاربري‌هاي آموزشي در حد مطلوب مي‌باشد و نحوه توزيع اين خدمات نيز به صورت تصادفي و خوشه‌اي با تمركز بالا مي‌باشد.