بررسي عوامل اثرگذار بر توسعه شهر هوشمند

با آغاز تحولات علمي و صنعتي در آغاز قرن بيستم و شروع رنسانس، بحث توسعه و پيشرفت به‌عنوان يكي از مهم‌ترين اهداف و مشخصه اصلي اين حركت عظيم موردتوجه قرار گرفت. توسعه در مفهوم كلي به معناي پيشرفت و تكامل و برون‌رفت از حالت قبلي و رسيدن به شرايط مطلوب است كه موجبات رفاه و آسايش هر چه بيشتر انسان را فراهم آورد گفته مي‌شود. روند رشد شهرها، هميشه جامعه‌هاي شهري در مسير دست‌يافتن به هدف‌هاي مشخص شده مورد بهره‌برداري قرار گرفته‌اند. برخلاف ابزارها و ماشين‌هايي كه بر مبناي طراحي‌هاي دقيق شكل‌گرفته‌اند، شهرها به نوع خود، ابزار جمعي محسوب مي‌شوند كه از اول پيدايش خود، هميشه بر برنامه‌ريزي شهري از پيش تعيين شده بنا نشده‌اند و بيشتر مؤلفه‌هاي شكل‌دهنده آن‌ها به‌صورت خود به خودي و در سادگي ظهور و بروز يافته‌اند. برنامه‌ريزي و مديريت شهرها در شكل سنتي و متداول خود نمي‌تواند پاسخگوي پيچيدگي‌هاي شكل‌گرفته در دوران معاصر باشد. براي شكل‌دادن و يكپارچه كردن موارد ناخواسته و غيرقابل‌پيش‌بيني در شهرهاي معاصر، نيازمند برنامه‌ريزي اوليه براي ايجاد شهرها و جوامع هوشمند هستيم. شهر هوشمند در سال‌هاي اخير، شكل جديدي از توسعه زندگي را نمايان كرده و به‌عنوان يك رويكرد مؤثر براي رسيدن به مديريت بهتر شهري مطرح شده است. از نظر مفهومي، در اين نوع شهرها اثرات متقابل بين تكنولوژي‌هاي نو، سازماندهي‌هاي جديد و سياست‌هاي نوين سازنده شهرهاي هوشمند به‌صورت سيستم اجتماعي و فني مجتمع شده‌اند. هدف شهر هوشمند، تحقق‌بخشيدن به يكپارچگي خدمات شهري، كسب‌وكار، حمل‌ونقل، آب، انرژي و ساير زيرسيستم‌هاي شهري از طريق تركيب و تحليل داده‌هاي جمع‌آوري‌شده از طريق سنسورها و فناوري اطلاعات و ارتباطات است.