بازدهي سرمايه‌اي آموزش ‌و پژوهش استان آذربايجان شرقي با رويكرد رگرسيون چندكي

نرخ بازگشت به تحصيل اهميت بسياري در سرمايه‌گذاري دارد. سرمايه‌گذاري در آموزش‌وپرورش، به معناي سرمايه‌گذاري در توانمندي‌ها و مهارت‌هاي افراد است. اين سرمايه‌گذاري مي‌تواند به‌عنوان يك سرمايه انساني پايه، براي توسعه اقتصادي و اجتماعي يك كشور يا استان عمل كند. در اين راستا، اين مقاله پژوهشي با استفاده از روش تحقيقات كمي و كيفي و تجزيه‌وتحليل داده‌هاي دو دهه شمسي؛ برابر با 1381 تا 1401، به بررسي عوامل مؤثر بر نرخ بازگشت به تحصيل و ارائه پيشنهادهاي عملي جهت بهبود آن مي‌پردازد. در اين پژوهش به‌منظور بررسي اثر تحصيلات بر دريافتي شاغلين و محاسبه نرخ بازدهي آموزش دريافتي مينسر مبتني بر دادهاي هزينه و درآمد بودجه خانوارهاي شهري و روستايي استان آذربايجان شرقي در مقاطع سال‌هاي 1401، 1396، 1391، 1386، 1381 و مدل اقتصادسنجي رگرسيون چندكي استفاده شده است. متوجه خواهيم شد كه افرادي كه در مقطع كارشناسي (در سن 22 سالگي) نسبت به كساني كه در ديپلم (در سن 18 سالگي) فارغ‌التحصيل مي‌شوند، از درآمدي خيلي بيشتر (نسبتاً دوبرابري) برخوردار مي‌شوند. آنچه مي‌توان دريافت اين است كه در استان آذربايجان شرقي براي ادامه تحصيل در مقاطع بالاتر تحصيلي همواره مورد تقاضا بوده است؛ اما سرمايه‌گذاري كلان دولتي در مواجه با تقاضا بالا مناسب نبوده، در اين راستا پيشنهاداتي در اين باب ذكر مي‌شود كه به توان تخصيص منابع بيشتر به اين بخش موجب تسريع رشد اقتصادي استان واقع گردد.