سنجش پتانسيل روش طبقه بندي شي گرا با استفاده از الگوريتم طبقه بندي شي پايه براي تمايز فضاي سبز شهري و بلوك ساختماني در بافت فرسوده شهري (محدوده موردمطالعه: محله منجم تبريز)

فضاي سبز شهري، از شاخص هاي مهم در حوزه هاي مربوط به برنامه ريزي شهري، حفاظت محيط‌زيست و سياست-هاي توسعه شهري پايدار به‌حساب مي آيد. به همين جهت آگاهي از مكان، ميزان و توزيع فضاي سبز شهري يك ضرورت محسوب مي شود همچنين در راستاي رشد شهرها، فضاي سبز موجود به‌منظور توسعه اراضي مسكوني در حال كاهش است. در ايران گستردگي بافت هاي فرسوده شهري به همراه ناكارآمدي مكانيسم هاي مواجه با اين بافت ها به‌عنوان مسئله اساسي در برنامه ريزي و مديريت شهري مطرح مي باشد. امروزه با پيشرفت هاي صورت‌گرفته در زمينه تكنولوژي توليد تصاوير ماهواره اي باقدرت تفكيك طيفي و مكاني بالا و تكنيك هاي سنجش‌ازدور، ARCGIS و پردازش تصوير امكان جمع‌آوري داده و تصميم گيري سريع و دقيق در مطالعات محيطي ايجاد كرده است. هدف اصلي اين پژوهش سنجش پتانسيل پردازش شيءگرا در تمايز فضاي سبز شهري و بلوك ساختماني در بافت فرسوده مي باشد. جهت انجام اين پژوهش از تصاوير ماهواره اي IRS، سنجنده (Liss) در سال 2017 و همچنين تصاوير سنتينل 2، باندهاي 2، 3، 4، 8 (مرئي) باقدرت تفكيكي مكاني 10 متر استفاده گرديد. پس از انجام تصحيحات لازم، تصاوير در محيط نرم‌افزاري ENVI5.1 و eCognition پردازش شده كه اين پردازش ها شامل الگوريتم هاي (,SI NDSI,NDVI, Brightness و...) براي شناسايي منطقه و از الگوريتم هاي شي‌ء پايه جهت ارزيابي استفاده شده است. نتايج حاصل از اين پژوهش نشان داد كه در اين روش (طبقه بندي آستانه گذاري شيءگرا) بادقت كلي 93 درصد و ضريب كاپاي 92 درصد از دقت خوبي جهت ارزيابي برخوردار بوده است و امكان تميز بين فضاي سبز شهري و بلوك ساختماني با استفاده از روش پردازش شيءگرا وجود داشته كه نتايج آن در راستايي شناسايي الگوريتم هاي شيءپايه و استفاده از آن ها در مطالعات تحقيقاتي آتي مي تواند راهگشاي كارآمدي باشد.