مدلسازي بخش عرضه انرژي الكتريكي استان تهران با هدف افزايش سهم انرژي هاي تجديدپذير

انرژي از عواملي است كه در اكثر فعاليت هاي اقتصادي مورد استفاده قرار مي گيرد. امنيت ملي بسياري از كشورهاي جهان نيز در گرو دسترسي مطمئن به انرژي است. ايران با برخورداري از منابع فراوان انرژي تجديدپذير و تجديدناپذير، با چالش هايي مانند آلودگي هوا، تغييرات آب و هوا و امنيت انرژي مواجه است. به عنوان يك صادركننده و مصرف كننده پيشرو سوخت هاي فسيلي، اين كشور همچنين در تلاش است تا از انرژي هاي تجديدپذير به عنوان بخشي از تركيب انرژي خود در جهت امنيت انرژي و پايداري استفاده كند. از اينرو آينده توليد و مصرف حامل هاي انرژي و كاربرد بهينه آن از اهميتي خاص برخوردار است.در همين راستا از مدلسازي انرژي به منظور پيش بيني روند جاري سيستم هاي انرژي و بررسي آثار بلند مدت اعمال سياست هاي مختلف بر هر سيستم استفاده مي شود. در اين پژوهش براي ارزيابي تاثير احداث 2793.59 مگاوات نيروگاه هاي تجديدپذير بر سيستم انرژي تهران از مدل انرژي پلن استفاده شده است. بدين منظور سيستم انرژي تهران از منظر ميزان انتشار كربن، سهم انرژي هاي تجديدپذيردر توليد برق و مصرف سوخت هاي فسيلي ارزيابي شد. نتايج نهايي نشان داد كه در صورت بهره برداري از اين نيروگاه ها در اين منطقه مي توان از انتشار ساليانه 2500 هزار تن دي اكسيد كربن جلوگيري كرده، همچنين مصرف سوخت فسيلي به ميزان 3457 هزار بشكه نفت سالانه كاهش پيدا خواهد كرد.