بررسي آزمايشگاهي انتقال حرارت جوشش استخري هسته‌اي نانوسيال آب ديونيزه/نانوذرات نقاط كوانتومي گرافن

در اين پژوهش، پس از سنتز نانوذرات نقاط كوانتومي گرافن به روش هيدروترمال و آماده سازي نانوسيالات مرتبط با آن با غلظت‌هاي مختلف 100، 200، 500 و ppm 1000 به روش دو مرحله اي با آب ديونيزه به عنوان سيال پايه، از آن در جهت بررسي آزمايشگاهي انتقال حرارت جوشش استخري هسته‌اي بر روي سطح تخت تحت فشار اتمسفر، استفاده شده است. براي اين منظور از دستگاه انتقال حرارت جوشش استخري كه براي اندازه‌گيري و بحث در مورد مشخصه هاي انتقال حرارت جوشش استخري نظير شار حرارتي بحراني (CHF) و ضريب انتقال حرارت جوشش (HTC) طراحي و ساخته شده است، استفاده شد. به دليل ويژگي هاي منحصر به فرد نانوسيالات تهيه شده، نظير سازگاري با محيط زيست، مقرون به صرفه، پايداري بالا در طولاني مدت، غير سمي، بسيار ريز با غلظت كم و قابليت انتقال حرارت مناسب در جهت صرفه‌جويي در مصرف انرژي، گزينه اي كارآمد براي افزايش ضريب انتقال حرارت جوشش و شار حرارتي بحراني مي باشد. به طور كلي، افزايش غلظت نانوسيالات تهيه شده در مايع پايه، سبب افزايش مشخصه هاي انتقال حرارت شده و در غلظت بهينه ppm 500 از نانوسيال آب ديونيزه/نانوذرات نقاط كوانتومي گرافن به ترتيب 47/54 و 58/51%، افزايش در شار حرارتي بحراني و ضريب انتقال حرارت جوشش به عنوان مشخصه‌هاي انتقال حرارت نسبت به سيال پايه آب ديونيزه، ديده شد.