گوگردزدايي جذبي توسط جاذب زئوليتي ZSM-5 اصلاح شده در فرآوري سوخت پاك

ساده ترين راه براي محدود كردن انتشار گازهاي اكسيد گوگرد در هوا، كاهش ميزان گوگرد در سوخت است. در بين روش هاي گوگردزدايي موجود، گوگردزدايي جذبي به دليل شرايط عملياتي محيطي و هزينه پايين، روش مناسبي مي باشد. در روش گوگردزدايي جذبي از يك جاذب براي جداسازي تركيبات گوگردي استفاده مي-شود كه بدين منظور از زئوليت ZSM-5 در اين كار استفاده شده است. با اين حال، ظرفيت جذب و گزينش پذيري دو چالش اساسي هستند كه گوگردزدايي جذبي با آن مواجه است. يكي از راه‌هاي غلبه بر اين چالش‌ها، ايجاد تخلخل ثانويه در ساختار زئوليت است. در اين تحقيق، اثرات تشكيل حفرات مزو با عمليات سيليس زدايي و آلومينيوم زدايي بررسي شده است. در عمليات سيليس ‌زدايي زئوليت اوليه با محلول‌هاي 2/0 و NaOH M 5/0 مورد اصلاح قرار گرفته، و براي آلومينيوم زدايي زئوليت با اسيد HCI M 1 مخلوط شده و عمليات انجام مي شود. ويژگي هاي ساختاري جاذب با آناليزهاي XRD، BET و FE-SEM مشخص شدند. نتايج اوليه نشان داد كه آلومينيوم زدايي تنها قادر به حذف آلومينيوم هاي اضافي خارج شبكه شده است و نتوانسته هيچ گونه تخلخل ثانويه اي در ساختار زئوليت ايجاد كند. با اين حال، سيليس زدايي حتي در غلظت هاي پايين مي تواند ذرات سيليكون را حذف كرده و ساختار سلسله مراتبي (تركيبي از ميكرو و مزو حفرات) در زئوليت ايجاد كند. نمونه DesNa-0.5M بالاترين ميزان ظرفيت جذب تيوفن را نسبت به نمونه Parent از خود نشان داد و از 5/4 به mgS/g 11 افزايش يافت. علاوه بر اين، ذكر اين نكته حائز اهميت است كه ظرفيت جذب براي مولكول‌هاي بزرگتر گوگردي (دي بنزوتيوفن) از 5/2 به حدود mgS/g 6 افزايش يافته است كه نشان‌دهنده اهميت ساختار سلسله مراتبي است كه در جاذب‌ها ايجاد شده است.