تأثير ارتباطات دو سويه و اعتمادسازي بين صنعت و دانشگاه با نقش ميانجي سرمايه هاي انساني بر بهبود توليد در شركت هاي متوسط ايران

The effects of two-way communications and trustbuilding between academic and industry with mediating role of human capitals on improvement of production in medium companies in Iran

اين مطالعه با هدف بررسي تأثير ارتباطات دو سويه و اعتمادسازي بين صنعت و دانشگاه با نقش ميانجي سرمايه هاي انساني بر بهبود توليد در شركت هاي متوسط ايران انجام شد. اين مطالعه ازنظر پارادايم، چارچوب نظري و ديدگاهي، و از نوع پژوهش‌هاي كمي و اكتشافي است، و به لحاظ هدف، از نوع تحقيقات كاربردي است. اين مطالعه در طي سال هاي1400-1399 انجام شده است. از روش اسنادي و ميداني استفاده شد. براي تعيين حجم نمونه آماري از فرمول كوكران بهره گرفته شد و چون حجم جامعه از نوع نامعلوم بود، 384 مدير شركت انتخاب شدند. پرسش نامه محقق ساخت براي مهارت‌هاي ارتباطات دو سويه (4 گويه)، اعتماد سازي (4 گويه)، سرمايه هاي انساني (6 گويه)، و توليد (4 گويه) تدوين شد. اثر استاندارد مستقيم ارتباط دوسويه بر بهبود توليد (035/0 p= ،32/0= β) و اعتمادسازي بر بهبود توليد (021/0 p= ،35/0= β) معنادار گرديد. نتايج همچنين نشان مي دهد زماني كه متغير سرمايه انساني به عنوان ميانجي بين ارتباط دوسويه بر بهبود توليد عمل مي كند، اين اثر معني دار بود و ارتباط رد نمي شود (001/0 p= ،46/0= β). با اين حال نتايج نشان داد كه اعتمادسازي از طريق سرمايه انساني تأثير معني-داري روي بهبود توليد داشتند (001/0 p= ،53/0= β). در مجموع، ارتباطات دو سويه و اعتمادسازي از طريق سرمايه هاي انساني روي بهبود توليد اثر معني داري داشتند.

This study was conducted to investigate the effects of two-way communications and trust-building between academic and industry with mediating role of human capitals on improvement of production in medium companies in Iran. This theorical study was quantitiative and applied. The current study was conducted in 2020-2021 years. To determine sample size, cocrane formula was used and because population size was unclear, 384 managers were selected. A made-questinonarie for two-way communications (n=4), trust-building between academic and industry (n=4), human capitals (n=6) and improvement of production (n=4) were designed. The results showed that direct effects of two-way communications on improvement of production (β=0.32, P=0.035) and trust-building on improvement of production (β=0.35, P=0.021) were significant. The results also showed that when human capitals were mediating variables, indirect effects of two-way communications on improvement of production (β=0.46, P=0.001) and trust-building on improvement of production (β=0.53, P=0.001) were significant. In conclusion, the effects of two-way communications and trust-building between academic and industry with mediating role of human capitals were significant on improvement of production in medium companies in Iran.