ساختار روايت شناسي حكايت(وحي كردن حق تعالي به موسي(ع) كه چرا به عيادت من نيامدي؟)دفتر دوم مثنوي معنوي بر اساس نظريه ژرار ژانت

در اين پژوهش سعي شده است با هدف نماياندن يكي از ارزش هاي حكايت مثنوي معنوي براساس ساختار روايت شناسي ژرار ژانت (زمان دستوري: نظم ترتيب ، تداوم و بسامد ، وجه ،فاصله ،ديدگاه و صدا )دفتر دوم مثنوي معنوي حكايت(وحي كردن حق تعالي به موسي(ع) كه چرا به عيادت من نيامدي؟) انتخاب ،مورد تحليل و بررسي قرار گرفته شود. روش پژوهش توصيفي-تحليلي و يافته هاي پژوهش نشان مي دهد كه: زمان پريشي «بازگشت به گذشته» «رفتن به آينده »را مي توان در روايت مشاهده نمود.اما در كل روايت در زمان حال رخ داده است.ضربآهنگ و شتاب داستان و ازثبات و پايداري برخوردار است.ديالوگ بين حضرت موسي و خداوند گاهي به صورت مستقيم و در بيشتر ابيات از طريق داناي كل كه ناظر بر روايت مي شود بيان مي گردد.بسامد حكايت مفرد مطرح است زيرا واقعه يكبار اتفاق افتاده و يكبار هم مطرح گرديده است.حضور راوي تقريباً در روايت پر رنگ بوده و فاصله بين روايتگري و داستان بيشتر است.ديدگاه كانون دروني،شخصيتي ثابت در دورن داستان محسوب مي شود كه ماجرا را بيان مي كند.كانون داري خارجي در روايت وجود ندارد.ماجرا از درون داستان بيان مي شودبا شخصيت هاي داستان همگن است،جزو شخصيت هاي داستان است.كانون بيروني حكايت بازنمود همگن دارد راوي همانند ناظر بي طرف داستان را تعريف مي كند جزو شخصيت هاي داستان است گاهي از بيرون و گاهي در دل داستان ماجرا را تعريف مي كند،با درون داستان و شخصيت هاي آن همگن است.در كل حكايت از منظر كانون صفر،دروني و بيروني بازنمود ناهمگن وجود ندارد زيرا راوي در دل داستان قرار دارد و گاهي جزو شخصيت اصلي داستان نمود پيدا كرده است.صداي راوي براساس متن حكايت،از طريق بارگاه الهي بيان شده ،به نوعي راوي عمل روايتگري را به عهده دارد و روش بيان داستان از طريق داناي كل صورت مي گيرد.