تحليل ساختار روايي رمان سال بلوا بر اساس نظرية آلژير گريماس

گريماس يكي از نظريه پردازان مشهور ساختارگراست كه توانست با جرح و تعديل پيرامون نظرية ولاديمير پراپ، روي براي بررسي كنشگران روايي ارائه بدهد. در پژوهش حاضر با توجه به رمان سال بلوا، ساختار روايي اين رمان را بر اساس نظرية كشنگران گريماس مورد بررسي قرار داده ايم. نتايج نشان مي-دهد كه در اين رمان هر شش كنشگر مورد اشارة گريماس وجود دارد. در اين رمان كنشگر مسبب يا تحريك كننده عشقي است كه ميان نوشافرين و حسينا شكل مي-گيرد. اين كنشگر، دو شخصيت مذكور را كه به عنوان كنشگر «سودبرنده» برمي-انگيزد تا به دنبال كنشگر «هدف» يا «موضوع» كه خودِ «عشق» است بروند. كنشگران بازدارنده وارد عمل مي-شوند كه در اين رمان مادر نوشافرين و دكتر معصوم هستند. مادر نوشافرين با ازدواج حسينا و خواستگاري او موافقت نمي-كند و معصوم نيز با خواستگاري نوشافرين چاره اي براي او باقي نمي گذارد. در اين رمان كنشگران ياري دهنده به خوبي از عهدة «ياري رسانندة» خود بر نمي-آيند، بنابراين شخصيت باسي و جاويد، هرچند تمايل به سخن گفتن و ديدار با نوشافرين را دارند، اما در عمل كاري از پيش نمي برند.