بررسي تطبيقي نماز در برخي از آثار ادبي فارسي با آيات قرآن و روايات پيامبر (ص) و ائمّۀ معصومين (عليهم‌السّلام)

در اين پژوهش تطبيقي، موضوع نماز در چند اثر ادبي فارسي شامل اشعار رودكي، قابوس‌نامه، مثنوي، بوستان و گلستان و ديوان حافظ بررسي شد و با استناد به آيات و روايات و نهج‌البلاغه، در پنج بخش مورد تحليل قرار گرفت. براساس نتايج، بين آثار ادبي فارسي با آيات و روايات درزمينۀ نماز نزديكي و همنوايي وجود دارد و جزئيات آن حاكي از توجّه شعرا و نويسندگان به موضوع عبادي نماز، توصيه و تأكيد بر ضرورت اداي نماز، رعايت شرايط صحّت نماز (طهارت ظاهري و باطني)، لزوم اخلاص در عبادت، پرهيز از خودنمايي و ريا در عبادت، و بازگويي عواقب ترك نماز است.