بررسي تطبيقي پارادوكس در شعر مقاومت محمود درويش و قهّارعاصي مورد پژوهي مجموعه هاي شعري «لا تعتذر اما فعلت- كزهر اللوز او ابعد» و «تنها ولي هميشه- از آتش از ابريشم»

متناقض نما يا پارادوكس يكي از شگردهاي هنري است كه باعث برجستگي كلام و آشنازدايي مي شود، اين شگرد از ديرباز موردتوجه شاعران بوده و آنان با استفاده از آن حس كنجكاوي خواننده را برانگيخته و ميزان دريافت لذت ادبي متن را فراگير مي سازند. شاعران چيره‌دست مي كوشند تا با بهره-وري از اين ترفند بياني معاني و مفاهيم تازه اي را خلق كنند. پژوهش حاضر در نظر دارد كه اين آرايه هنري را از حيث ساخت به دو شيوة «تركيبي و معنايي» در شعر محمود درويش و قهّار عاصي با نگاه سبكي و محتوايي مبتني بر رويكرد ادبيات تطبيقي مورد تحليل و بررسي قرار دهد تا انديشه هاي شاعرانه و نوآوري هاي فكري و ادبي آنان را برجسته سازد. بررسي نشان مي دهد كه بهره‌گيري از اين آرايه هنري موردتوجه اين دو شاعر متعهد بوده است؛ آنان با استفاده از متناقض نما كلام خويش را برجسته ساخته و تصاوير زيبايي آفريده‌اند؛ همچنان متتناقض نماي معنايي نسبت به تركيبي بيشترين بسامد تكرار را در شعر اين دو شاعر دارد و نيز تنوع استفاده از اين شگرد بياني در شعر محمود درويش نسبت به قهّار عاصي بيشتر است.