اثربخشي رفتاردرماني ديالكتيكي دررضايت زناشويي

روش‌هاي مختلفي را براي افزايش رضايت زناشويي مورد بررسي قرار داده‌اند. يكي از اين روش‌ها، رفتار درماني ديالكتيكي است كه براي مداخله در مشكلات روانشناختي و روانپزشكي، به ويژه در افرادي كه با اختلال شخصيت مرزي روبرو هستند، استفاده مي‌شود. اين روش در توسط توسعه يافت و از آن زمان به عنوان يكي از روش‌هاي پرطرفدار در درمان اختلال شخصيت مرزي شناخته شده است. اين پژوهش كه از حيث هدف در حيطه پژوهش هاي كاربردي قرار مي گيرد به روش شبه آزمايشي با طرح پيش آزمون- پس آزمون با گروه كنترل طراحي و اجرا شد. در سطح توصيفي تجزيه و تحليل داده ها از آماره هاي ميانگين و انحراف معيار، و در سطح استنباطي از تحليل كوواريانس استفاده شد. جامعه آماري اين پژوهش را كليه زوجين مراجعه كننده به كلينيك هاي مشاوره روانشناختي منطقه 9 شهر مشهد تشكيل مي دهند. و از پرسشنامه رضايت زناشويي استفاده شد. جلسات درماني. گروه آزمايش براساس پروتكل درماني و با توجه به زمان محدود طي 8 جلسه 90 دقيقه اي و به صورت هفتگي، رفتار درماني ديالكتيك را براساس گام هاي درماني زير دريافت كردند. نتايج حاصل از اجراي پرسشنامه رضايت زناشويي بر روي زوجين عضو گروه گواه و آزمايش در مرحله پيش آزمون و پس آزمون ارائه ميگردد. جدول شاخص هاي توصيفي داده هاي حاصل از اجراي پرسشنامه رضايت زناشويي را در مرحله پيش آزمون و پس آزمون به تفكيك گروه نشان ميدهد. پژوهش حاضر به منظور بررسي اثربخشي رفتاردرماني ديالكتيك بر رضايت زناشويي انجام شد. نتايج حاكي از اين بود كه رفتاردرماني ديالكتيك به شيوه گروهي باعث افزايش رضايتمندي زناشويي ميشود.