نقش خود تعيين گري در پيش‌بيني آمادگي براي تغيير در دانشجويان

مطالعه حاضر باهدف نقش خود تعيين گري در پيش‌بيني آمادگي براي تغيير در دانشجويان انجام شد. پژوهش حاضر توصيفي از نوع همبستگي هست. جامعه آماري شامل تمامي دانشجويان كارشناسي دانشگاه آزاد كرج در سال تحصيلي 1402-1401 بودند،100 نفر به روش نمونه‌گيري در دسترس به‌عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار گردآوري اطلاعات شامل پرسشنامه‌هاي خود تعيين گري دسي و ريان (۲۰۰۰)، پرسش‌نامه آمادگي براي تغيير مصباحي و همكاران (1399) بودند. در تحليل داده‌ها از روش‌هاي همبستگي پيرسون و رگرسيون چندگانه با مدل همزمان با نرم‌افزار SPSS نسخه 22 استفاده شد. نتايج نشان داد همبستگي بين خود تعيين گري و مؤلفه‌هاي آن با آمادگي براي تغيير مثبت و معني‌دار مي‌باشند و مثبت بودن ضرايب به‌دست‌آمده نشان مي‌دهد كه بين خود تعيين گري و آمادگي براي تغيير ارتباط مستقيم وجود دارد (01/0 p). همچنين نتايج رگرسيون نشان داد كه خود تعيين گري به شكل مثبت و معني‌داري آمادگي براي تغيير را پيش‌بيني مي‌كنند.