اثربخشي آموزش تاب آوري بر انسجام رواني دانش آموزان

بهبود انسجام رواني دانش آموزان از اهداف متخصصان آموزشي و سلامت است. لذا مطالعه حاضر باهدف تعيين اثربخشي آموزش تاب‌آوري بر انسجام رواني دانش آموزان انجام شد. طرح پژوهش نيمه­ آزمايشي با پيش‌آزمون و پس‌آزمون همراه با گروه گواه بود. جامعه پژوهش شامل تمامي دانش آموزان پايه ششم ابتدايي ناحيه يك شهر تهران در سال تحصيلي 1402-1401 بودند كه از ميان آن‌ها 30 نفر به روش نمونه‌گيري در دسترس انتخاب شدند و به‌صورت تصادفي در دو گروه آزمايش (15 نفر) و گواه (15 نفر) گمارده شدند. گروه آزمايش تحت آموزش مهارت‌هاي تاب‌آوري قرار گرفت و گروه گواه هيچ‌گونه آموزشي در اين زمينه دريافت نكرد. به‌منظور جمع‌آوري اطلاعات از پرسشنامه حس انسجام آنتونوسكي (1987) در دو مرحله پيش‌آزمون- پس‌آزمون استفاده شد. داده‌ها با استفاده از تحليل كوواريانس تك متغيري به كمك نرم‌افزار SPSS نسخه 24 مورد تجزيه‌وتحليل قرار گرفت. نتايج نشان داد ميانگين نمرات انسجام رواني در گروه آزمايش نسبت به گروه گواه در مرحله پس‌آزمون در مقايسه با پيش‌آزمون افزايش‌يافته است، بنابراين نتيجه گرفته مي‌شود كه آموزش مهارت‌هاي تاب‌آوري موجب افزايش انسجام رواني دانش آموزان گروه آزمايش‌شده است؛ و اندازه اثر نشان مي‌دهد كه 38 درصد تغييرات انسجام رواني ناشي از آموزش مهارت هاي تاب آوري بوده است.