معرفي روش ها ، فنون ، ابزار و محتواي نوين آموزشي در مدارس و چالش و مزاياي آن

پيشرفت روز افزون علوم و تحقيقات گوناگون در حيطه هاي مختلف حاكي از آن است كه اطلاعات بشر روز به روز افزايش مي يابد و مطالب جديدي به دست مي آيد.امروزه هر فرد بشر ناچار از استفاده يافته هاي جديد است . روش تدريس فعال و نوين كه در آن مشاركت دانش آموز و معلم را مي طلبد و به جاي انتقال مطالب به دانش آموز ، به افزايش توانايي يادگيرنده در قرآيند يادگيري عنايت دارد. يكي از مشكلات مهم و اساسي در نظام آموزش و پرورش خصوصاٌ در كشور ما، به كار نگرفتن روش هاي تدريس نوين در آموزش است. به همين سبب كيفيت آموزشي از سطح مطلوب برخوردار نيست و دانش آموزان علاقه زيادي به تحصيل نشان نمي دهند. يكي از دلائل آن عدم آشنايي معلمان با روش هاي نوين تدريس است. به دلايل متعدد از جمله تاكيد براصولي از كليات نظام آموزش و پرورش كشور و اهداف دوره هاي تحصيلي ، نگرش هاي جهاني ، رشد روز افزون تحقيقات ، سرعت فن آوري و تكنولوژي ، ضرورت كار بست تدريس فعال را مي طلبد . از مهمترين روشهاي فعال ونوين تدريس مي توان به موارد زير اشاره كرد: 1- روش حل مساله 2- روش بحث گروهي 3- روش پرسش و پاسخ 4 - روش بارش مغزي 5- روش هم ياري از طريق تدريس اعضاي تيم 6- روش هم ياري از طريق طرح كارايي تيم . لذا در اين مقاله ضمن بيان مفهوم تدريس كه از جنبه هاي مختلف به آن پرداخته شده است و هر يك مبتني بر نظريات صاحب نظران حوزه يادگيري و آموزش مي باشد ، تلاش بر اين است كه ديدگاه هاي مختلف به صورت مختصر بيان و عرضه شوند و خوانندگان خود به انتخاب و بهره از بهترين روشها همت گمارند.