چگونه توانستم عقب ماندگي تحصيلي محمدحسين را رفع كنم؟!

با شيوع ويروس كرونا، نظام تعليم و تربيت جهاني از نعمت كلاس هاي حضوري و بستر تعاملات چهره به چهرۀ معلم و شاگردان محروم شد. شايد به نظر مي رسد كه تعطيلي مدارس سبب سهولت امر آموزش براي دانش آموزان و معلمان شده است اما به جرئت مي توان گفت آسيبي كه سبك جديد از آموزش به جهت فراهم نبودن بستر، شرايط، مهارت ها و آگاهي هاي آموزش غير حضوري بر كيفيت يادگيري دانش آموزان وارد كرد، قابل چشم پوشي نيست. هدف از اين اقدام پژوهي كه در دبستان محل كارورزي ام صورت گرفت، رفع بخش كوچكي از عقب ماندگي هاي تحصيلي دانش آموز مورد نظر و همچنين افزايش مهارت هاي خويش براي اجراي راهبردهاي مناسب در شرايط مشابه است. در اين اقدام پژوهي با دانش آموزي مواجهيم كه از آسيب هاي آموزش مجازي در امان نبوده است و مشكلات شخصي وي نيز مزيد بر علت شده اند تا به عقب افتادگي تحصيلي نسبتاً شديدي رو به رو گردد. براي كمك به محمدحسين و همچنين افزايش مهارت هاي خويش در امر تدريس، برنامه ريزي شد تا در روزهاي پاياني اسفند ماه سال 1400، جلسات آموزشي حضوري برگزار گردد تا دانش آموز بتواند زماني كه همكلاسي هايش در بستر شاد مشغول به علم آموزي اند، با حضور در مدرسه و با كمك من بتواند بر بخش كوچكي از ضعف هاي خود فائق آيد. براي سپري كردن جلسات كوتاه اما مفيد و كارآمد آموزشي، پس از ارزيابي شرايط موجود و بررسي همه جانبۀ آن، پژوهش هاي لازم براي يافتن راه حل هاي مؤثر صورت گرفت و در نهايت با جمع بندي موارد يافت شده، اقدامات لازم جهت كمك به دانش آموز موردنظر صورت گرفت.